Rondje Parco della Madonie

Vanmorgen zijn we eens heel anders opgestaan dan anders: nee, niet door aan de andere kant uit het bed te komen, maar doordat het buiten regende! Het bleken maar een paar kleine spatjes te zijn, maar toch. Het was dus maar goed dat we uit Palermo weggingen op weg naar Cefalù. Zoals gisteren al geschreven, zo’n 80 km. van Palermo af. “Waarom verplaatsen jullie je maar zo’n klein stukje?”, hoor ik jullie denken. Dat is omdat Cefalù een leuke plaats is, Cefalù tegen een prachtig natuurgebied aan ligt (Parco della Madonie) en omdat Cefalù een goede strandplaats is. (Dit alles heeft Palermo niet). Daarnaast scheelt het 80 km. rijden naar onze eindbestemming, wat op zich nog een aardig ritje aan kilometers zal zijn.

Rond 10 uur hebben we uitgecheckt en zijn rechtstreeks naar Cefalù gereden, met…jawel…een klein stukje tolweg! Voor € 0,90 hebben we over een heerlijk rustig stuk weg gereden. In Cefalù aangekomen, heeft Erwin zijn ritje door het Parco della Madonie aangezet en ging onze tocht op weg. Wat een totaal ander landschap weer; zo ontzettend groen, maar vooral ook heel heuvelachtig, zo niet bergachtig. Op onze gedetailleerde kaart zag ik – als goed kaartlezer zijnde – verschillende bergpieken van boven de 1.900 m.

Het eerste dorpje waar we doorheen reden was Castelbuono. We wilden eigenlijk wat rondlopen, maar door de wirwar van kleine smalle eenrichting straatjes, konden we niet vinden wat in onze reisinfo stond. (Ik had van Erwin geen gedetailleerde kaarten van de diverse dorpjes gekregen.)

Na Castelbuono op naar Geraci Siculo. Net na Castelbuono wilden we een foto nemen van Castelbuono liggen in de heuvels en parkeerden de auto op een uitvoegstrookje, maar de overgang van de weg naar het uitvoegstrookje was iets te hoog, waardoor we een flinke kras o.i.d. hoorden. In eerste instantie maar gewijd aan de lage voorbumper, maar nadat we nog eens onder de auto keken, zag Erwin een plasje op straat liggen. Voor de zekerheid zijn we maar terug gereden naar Castelbuono en gelijk bij het inrijden van het dorpje zagen we een garage. Met gebarentaal en een paar Italiaanse woorden is de auto meteen op de brug gezet en van onder nagekeken. Gelukkig zag alles zag er goed uit, behalve een beschermkap die los gekomen was. Servicesminded zoals de Italianen hier zijn, is die kap weer vastgeschroefd. Toen ik wees op een grote druppel die op de grond was gevallen, kregen we als reactie dat dat van de airco zou zijn. Zonder iets te hoeven betalen (uiteraard wel gevraagd) konden we zonder problemen onze tocht voortzetten. Pfff…..ook weer gehad!

Via allerlei slinger-de-slang weggetjes vervolgden we onze weg weer opnieuw omhoog naar Geraci Siculo. Hier zijn we even uitgestapt, hebben wat foto’s gemaakt en hebben we ‘geluncht’: dat wil zeggen, een aantal cakejes gegeten en wat ijsthee gedronken. Dit hebben we lekker in de auto gedaan, want was is het koud hier zeg!! Het zal zo’n 17 graden geweest, of zelfs nog iets minder. Loop je dan in je korte broek en t-shirt!! Gelukkig hebben we vestjes op de achterbank liggen, die snel aan te trekken zijn.

Van Geraci Siculo reden we naar Petralia Soprana, met zijn1.147 m. hoogte is dit het hoogst gelegen stadje van de Madonie. De auto hebben we in een straatje geparkeerd en via een smal steil straatje zijn we naar een kerk gelopen, bleek de Chiesa Madre te zijn, waarvandaan je een uitzicht zou hebben over de Etna en Enna (waar we eerder deze reis waren). We zagen de regenbuien al aankomen, waardoor ons uitzicht belemmerd werd. De Etna hebben we vermoedelijk vaag in de verte zien liggen, net als Enna. Eenmaal weer in de auto begon het inderdaad flink te regenen.

Onze weg ging vervolgens via Petralia Sottana (van bovenaf gefotografeerd) naar Piano Battaglia. Dit bleek een wintersportgebied te zijn. We werden via borden gewaarschuwd om sneeuwkettingen mee te nemen (nu toch niet meer?) en langs de weg stonden allemaal van die stokken die – in tijden van sneeuw – de rand van de weg aangeven. We bleven maar klimmen en denken dat we uiteindelijk om zo’n 1.800 m. hebben gezeten. Daar was het één en al wolken en regen en zelfs mist kwam opzetten, waardoor we nog geen 50 m. voor ogen zagen. Gelukkig was dit maar een klein stukje. Ondertussen reden we nog door flinke bossen; iets wat we totaal niet gezien hadden op Sicilië. Dat maakt het eiland wel veelzijdig: ieder deel ziet er weer anders uit.

Via de ‘gehuchten’ Isnello en Gibilmanna kwamen we uiteindelijk weer uit in Cefalù, waar we rond 16.30 uur in het hotel aankwamen. We hebben een hotelkamer, met klein terrasje voor, en zicht op het haventje van Cefalù en daarachter de zee. Om naar het centrum van Cefalù te komen, moeten we nog wel om een grote rots heen lopen, maar dat is voor morgen!

Vandaag was een mooie dag, ondanks de regen, met een mooie rit (212 km. in totaal) door de bergen en de mooie vergezichten die we soms wel en soms niet hadden. Ook grappig waren de gebelde koeien en geiten die soms gewoon over de weg liepen en de sneeuw die we onderweg hebben gezien.

Vanavond houden we het weer makkelijk en gaan eten hier in het hotel.