Naar Page
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
22 September 2010 | Verenigde Staten, Page
Bij de overnachting van vannacht was ook weer geen ontbijt inbegrepen, dus zijn we na het inchecken naar dezelfde tent gegaan als waar we gisteren hebben ontbeten (bij ‘ons’ motel van de nacht ervoor). Onderweg vielen de eerste paar druppels maar tijdens het ontbijt begon het te onweren. Een flinke knal; de hele tent stond te shaken op z’n grondvesten.
We zijn benieuwd wat we aan regen gaan krijgen, want er is veel voorspeld. Ineens is het weer bijna droog en komen we in een file te staan, vlak bij een bord “do not enter when flooded”. O jee, het zal toch niet zo zijn, dat de weg blank staat en we er niet doorheen kunnen? Onze plannen hadden we al omgegooid vanwege het slechte weer en we rijden nu al over een ‘grotere’ weg dan gepland, juist omdat we niet weten hoeveel regen er nog gaat vallen. De grond is hier zo ontzettend droog dat de regen niet in de grond kan weglopen en dus op de weg (en grond) blijft staan.
We zien inderdaad dat de weg overspoeld is en er allemaal troep van de berm op ligt. Langzaamaan komen toch wel auto’s door de plas heen en rijdt ook onze rij. Onze aandacht is met name of er ook auto’s zoals wij die hebben doorheen komen en ja hoor. De auto voor ons durft duidelijk niet, maar hij moet wel. Wij rijden gelijk achter hem aan en dat levert mooie plaatjes op. Mooier dan dat wij als voorste auto hadden gereden! Pfff…ook weer doorstaan.
We nemen de Indian Route dwars door Navajo region naar Page en onderweg komen we langs Square Butte. Een butte betekent zoiets als “toren”. Ook al hangen er wolken, we hebben prachtige plaatjes. Vlak bij Page, we zijn dan al langs Page gereden, heb je de Horseshoe Bend. Als je de foto bekijkt begrijp je hoe men aan deze naam is gekomen. Door de kloof ‘stroomt’ de Colorado rivier, al is er niet veel meer van over. Inmiddels is het alweer enige tijd droog en lijkt het alsof we het ergste gehad hebben. Viel uiteindelijk dan toch nog wel mee, al was het vanmorgen dan echt erg met al dat water dat viel.
Na Horseshoe Bend wilden we naar The Wave, een versteende golf met prachtig gekleurde doorgroefde wanden. Het lag een stukje, zo’n 30 mijl, ten noorden van Page, vlak na een flinke bocht in de weg. Aangezien ik mijn ogen even dicht had heb ik de bocht niet gezien. Toen ik weer wakker werd reden we nog op de weg en was Erwin nog op zoek naar de afslag. Hij had geen borden gezien. Wel van iets anders, maar dat zou het niet zijn. We zijn gekeerd en de afslag die Erwin gezien had, vlak na die bewuste bocht, had een andere naam. Later zagen we op een infobord dat we toch die afslag hadden moeten nemen. Jammer dan maar hoor. Nu heb ik trouwens net op internet gelezen dat je een ‘permit’ moet hebben. Omdat The Wave uit zeer kwetsbaar Navajo Sandstone bestaat, mag het slecht door 20 mensen bezocht worden per dag. En die ‘permit’ hadden wij niet.
Voordat we op die weg met die flinke bocht reden zijn we over de Glen Canyon Dam gereden; een stuwdam van de Colorado River. De dam is voltooid in 1964 en is 216 meter hoog. Door de bouw van deze dam is Lake Powell ontstaan; nu een groot recreatiemeer, waarop veel watersporten worden bedreven. Uiteraard zijn we nog even uitgestapt en hebben wat foto’s gemaakt.
Nadat we The Wave niet hadden kunnen vinden zijn we terug naar Page gereden. Boven Lake Powell was er een scenic view over het meer. Ook dan valt de schoonheid van de natuur weer op. Niet qua begroeiing, maar qua ruigheid (van rotsen) en het meer er doorheen.
Ook zijn we nog naar een scenic view gereden waar we goed de Glen Canyon Dam konden zien.
Het was nu wel tijd om naar het hotel te gaan en in te checken. We waren alleen te vroeg; onze kamer was nog niet klaar, pas om 15:00 uur. Maar het was toch al 15.15 uur? Nee hoor, 14:15 uur, de klok is weer een uur terug gegaan. Wat een toestanden allemaal met die klok. Het is 1 staat (Arizona) waar we zitten en hier is het zo laat en daar is het een uur vroeger/later. Vooruit dan maar. In Page zelf hebben we maar even bekeken welke winkels er zijn en hebben een overheerlijk ijsje gegeten. Waar je in NL 2 bolletjes ijs krijgt als je er 2 vraagt, krijg je er hier 4. Is niet erg hoor, komt toch wel op.
Daarna konden we echt inchecken. In het hotel hebben we maar gelijk even de was gedaan. Voor maar 2 dollar een machine vullen en daarna in de droger. Zo, kunnen we er weer even tegen. Bij de plaatselijke Italiaan hebben we een goede pizza gegeten en vanavond maar eens vroeg naar bed. Toch wel vermoeiend zo’n reis, maar we klagen niet.
Morgen gaan we naar Antelope Canyon. Van onze gids Brian (van gisteren) hoorden we dat we tussen 11 en 2 de canyon in moeten gaan om het mooiste licht in de canyon te zien, dus we hebben een tourtje geboekt om 11.30 uur. We zijn erg benieuwd; de foto’s die je ziet zijn altijd erg mooi en wij hopen dat te kunnen evenaren.
We zijn benieuwd wat we aan regen gaan krijgen, want er is veel voorspeld. Ineens is het weer bijna droog en komen we in een file te staan, vlak bij een bord “do not enter when flooded”. O jee, het zal toch niet zo zijn, dat de weg blank staat en we er niet doorheen kunnen? Onze plannen hadden we al omgegooid vanwege het slechte weer en we rijden nu al over een ‘grotere’ weg dan gepland, juist omdat we niet weten hoeveel regen er nog gaat vallen. De grond is hier zo ontzettend droog dat de regen niet in de grond kan weglopen en dus op de weg (en grond) blijft staan.
We zien inderdaad dat de weg overspoeld is en er allemaal troep van de berm op ligt. Langzaamaan komen toch wel auto’s door de plas heen en rijdt ook onze rij. Onze aandacht is met name of er ook auto’s zoals wij die hebben doorheen komen en ja hoor. De auto voor ons durft duidelijk niet, maar hij moet wel. Wij rijden gelijk achter hem aan en dat levert mooie plaatjes op. Mooier dan dat wij als voorste auto hadden gereden! Pfff…ook weer doorstaan.
We nemen de Indian Route dwars door Navajo region naar Page en onderweg komen we langs Square Butte. Een butte betekent zoiets als “toren”. Ook al hangen er wolken, we hebben prachtige plaatjes. Vlak bij Page, we zijn dan al langs Page gereden, heb je de Horseshoe Bend. Als je de foto bekijkt begrijp je hoe men aan deze naam is gekomen. Door de kloof ‘stroomt’ de Colorado rivier, al is er niet veel meer van over. Inmiddels is het alweer enige tijd droog en lijkt het alsof we het ergste gehad hebben. Viel uiteindelijk dan toch nog wel mee, al was het vanmorgen dan echt erg met al dat water dat viel.
Na Horseshoe Bend wilden we naar The Wave, een versteende golf met prachtig gekleurde doorgroefde wanden. Het lag een stukje, zo’n 30 mijl, ten noorden van Page, vlak na een flinke bocht in de weg. Aangezien ik mijn ogen even dicht had heb ik de bocht niet gezien. Toen ik weer wakker werd reden we nog op de weg en was Erwin nog op zoek naar de afslag. Hij had geen borden gezien. Wel van iets anders, maar dat zou het niet zijn. We zijn gekeerd en de afslag die Erwin gezien had, vlak na die bewuste bocht, had een andere naam. Later zagen we op een infobord dat we toch die afslag hadden moeten nemen. Jammer dan maar hoor. Nu heb ik trouwens net op internet gelezen dat je een ‘permit’ moet hebben. Omdat The Wave uit zeer kwetsbaar Navajo Sandstone bestaat, mag het slecht door 20 mensen bezocht worden per dag. En die ‘permit’ hadden wij niet.
Voordat we op die weg met die flinke bocht reden zijn we over de Glen Canyon Dam gereden; een stuwdam van de Colorado River. De dam is voltooid in 1964 en is 216 meter hoog. Door de bouw van deze dam is Lake Powell ontstaan; nu een groot recreatiemeer, waarop veel watersporten worden bedreven. Uiteraard zijn we nog even uitgestapt en hebben wat foto’s gemaakt.
Nadat we The Wave niet hadden kunnen vinden zijn we terug naar Page gereden. Boven Lake Powell was er een scenic view over het meer. Ook dan valt de schoonheid van de natuur weer op. Niet qua begroeiing, maar qua ruigheid (van rotsen) en het meer er doorheen.
Ook zijn we nog naar een scenic view gereden waar we goed de Glen Canyon Dam konden zien.
Het was nu wel tijd om naar het hotel te gaan en in te checken. We waren alleen te vroeg; onze kamer was nog niet klaar, pas om 15:00 uur. Maar het was toch al 15.15 uur? Nee hoor, 14:15 uur, de klok is weer een uur terug gegaan. Wat een toestanden allemaal met die klok. Het is 1 staat (Arizona) waar we zitten en hier is het zo laat en daar is het een uur vroeger/later. Vooruit dan maar. In Page zelf hebben we maar even bekeken welke winkels er zijn en hebben een overheerlijk ijsje gegeten. Waar je in NL 2 bolletjes ijs krijgt als je er 2 vraagt, krijg je er hier 4. Is niet erg hoor, komt toch wel op.
Daarna konden we echt inchecken. In het hotel hebben we maar gelijk even de was gedaan. Voor maar 2 dollar een machine vullen en daarna in de droger. Zo, kunnen we er weer even tegen. Bij de plaatselijke Italiaan hebben we een goede pizza gegeten en vanavond maar eens vroeg naar bed. Toch wel vermoeiend zo’n reis, maar we klagen niet.
Morgen gaan we naar Antelope Canyon. Van onze gids Brian (van gisteren) hoorden we dat we tussen 11 en 2 de canyon in moeten gaan om het mooiste licht in de canyon te zien, dus we hebben een tourtje geboekt om 11.30 uur. We zijn erg benieuwd; de foto’s die je ziet zijn altijd erg mooi en wij hopen dat te kunnen evenaren.
-
23 September 2010 - 07:00
Wim:
Hoi,
Alles is groter in de States, Zelfs de regenplassen op de weg!!
Ik heb er alweer een halve dag op zitten(Sterre moest trainen)en dus kon ik even verzinnen wat te schrijven. En met dat verzinnen heb je ineens geen tijd meer om het te tikken. Dan maar even op kantoor dit stukje proza gedigitaliseerd. De foto's zien er inderdaad heel mooi uit. De zonnige nog mooier dan de bewolkte/ donkere. Met een donkere lucht zien die Butte's er toch minder indrukwekkend uit als met een strakblauwe lucht op de achtergrond.
Geniet maar lekker verder van jullie vakantie. Oh ja Ik heb me laten influisteren dat de GPS geen 'Truus' heet maar 'Laila' dus eigenlijk best logisch dat ze niet luistert en het niet begrijpt :)
Groetjes,
Wim -
23 September 2010 - 09:07
Papa En Mama.:
Hoi.
Wat een water zeg als je die auto zo voor je ziet. Gelukkig werd het weer droog en hadden jullie weer mooi uitzicht waardoor jullie toch weer mooie foto's konden maken,zo ook de paardenhoef. Wat hadden jullie gisteren dan toch geboft met het weer waardoor je van die prachtige foto's kon maken.
We hadden gisteren al gezien dat het tijdsverschil 9 uur was,dat staat rechtsbovenaan de weblog,makkelijk.
2 Bolletjes ijs vragen en 4 krijgen dat is mmm en de dag beginnen met zo'n lekker Amerikaans ontbijtje dat is lekker.
We hebben al zoveel met jullie mee mogen genieten dat het lijkt of jullie al wekenlang weg zijn,daar het niet zo is mogen we lekker nog een paar weken uitkijken naar jullie verhalen en foto's. Blijven jullie wel uitkijken?
Heel veel plezier en liefs,papa en mama. -
23 September 2010 - 13:55
Wim En Loes:
Dat was dus een buitje voor het stof:)Regen is niet zo erg, moet alleen niet te lang duren.
Horseshoe Bend is ook prachtig!! Wij konden bij de Glen Canyon dam het hek niet vasthouden, zo heet was het.. daar hadden jullie zeker geen last van.
Weer heel mooie foto's.. ga zo door!!
liefs uit Krimpen! -
23 September 2010 - 14:12
Harry En Marja:
Wat zijn die foto"s weer mooi,toch angstig hoor met dat weer gelukkig dat alles goed is gegaan want het hoeft niet aan jullie te liggen.
Maar na regen komt zonneschijn en dat zien we!! Wij zijn al benieuwd naar de dag voor morgen.Heel veel plezier. gr van ons. -
23 September 2010 - 18:31
Pa En Ma:
Hallo, hallo.Jullieregen wij ook .Jullie onweer,wij ook.Mooie ruige beelden.Nooit bang??Hier gaat alles Steeds beter,Minder duizelingen.Volgende week nog eenhoop onderzoeken,maar ik geloof niet dat ze allemaal nog nodig zijn.Sms batterij was leeg.Alleen de naam van Mathilda stond er op.
Morgen hopelijk weer goed weer voor jullie Veel liefs Ma en Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
