Naar Kayenta
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
20 September 2010 | Verenigde Staten, Kayenta
Net als gisteren hebben we ontbeten in de bakery, nadat we hadden uitgecheckt bij het leuke hotel in Kingman. Nou ja…uitchecken, het enige wat we hoefden te doen was de sleutel neerleggen in de “Dutch Hat” (een delftsblauwe pet). Rond 9.45 uur reden we weg uit Kingman nadat we de auto ook weer iets te drinken hadden gegeven. Dat doen we trouwens iedere morgen; eerst even de tank volgooien voor een paar dollar. Erwin gaat dan tanken en ik maak de voorruiten altijd gelijk schoon. Jullie willen natuurlijk wel heldere foto’s zien, die vanuit de auto gemaakt worden. Ja, wij denken nog wel aan jullie hoor!
We waren nog maar nauwelijks onderweg en we zagen al een flinke bermbrand. We waren er zo door afgeleid dat we spontaan de oprit naar de Interstate vergaten te nemen; gelukkig konden we eigenlijk gelijk alweer keren en zijn we alsnog de oprit opgereden. Maar weer eens verder over de Interstate 40 (grappig Gina dat al die 40-ers in mijn verslag van mijn verjaardag waren opgevallen, dat was niet bewust gedaan en als je het niet had geschreven had het ons nu nog niet opgevallen). De eerste stop was bij een Ghosttown in Bellemont. De weg er naartoe werd ineens wel heel erg slecht; we waren ook al gewaarschuwd met borden “Rough Road”. Maar het werd zelfs nog slechter totdat….de weg geblokt was met roadblocks. We konden niet verder. Waren we dan fout gereden? Nee, volgens de borden niet, nou ja, laat dan maar. Erwin wilde in Bellemont ook nog even naar de Harley dealer en daar hebben we het nog even nagevraagd aan de verkoopster. We kregen een vaag verhaal over de Indianen die daar nu zouden wonen en niet lastig gevallen willen worden.
Na dit avontuur zijn we doorgereden naar Flagstaff. Een leuk stadje met een historic district en nog veel oude gebouwen uit die tijd. Het district zijn we helemaal doorgelopen en de nodige foto’s zijn weer gemaakt. Uiteraard was het alweer tijd voor een drankje, dus op een terrasje lekker een drankje besteld en maar meteen een sandwich erbij.
We waren er helemaal klaar voor om de ongeveer 275 km. naar Kayenta af te leggen. Een hele mooie weg met verschillend landschap. Ook hier weer geprobeerd om al rijdend het beeld vast te leggen, maar dat lukt niet altijd. In Tuba City zijn we even gestopt om de benen te strekken en een sanitaire stop te houden. In de supermarkt (bij het toilet) zagen we alleen maar Native Americans, waarschijnlijk van de Hopi stam die hier in deze buurt leven. Wij, als blanken, vielen echt op.
Nu nog het laatste stukje naar Kayenta. “Truus”, onze GPS, snapte het allemaal niet meer zo, want zij gaf op een gegeven moment aan dat we nog 130 km. moesten rijden, waar we 2 uur over zouden doen. En dat terwijl we rond de 110 km. per uur reden. Misschien dat dit met het tijdsverschil had te maken? In de supermarkt zag Erwin ineens dat het een uur later was dan wij het hadden. We wisten dat we ergens de tijdzone door zouden gaan, maar waar dat wisten we niet.
In Kayenta hadden we 2 mogelijke hotels/motels waar we zouden kunnen overnachten. Bij de 1e hing er al een brief op de deur dat ze voor vannacht “uitverkocht” waren. O jee…gelukkig hadden we in Kayenta in ieder geval nog een motel gezien. Dus op naar de 2e: ook “uitverkocht”. Dan maar naar het 3e, het zal toch niet gebeuren dat er hier ook niets beschikbaar is….. Ja hoor….ook “uitverkocht”. En nu dan? Gelukkig kregen we een adres van een motel 10 mijl terug, daar dan maar proberen. En ja hoor….gelukkig was er hier nog een kamer vrij. Toen wij aan het inchecken waren kwam er nog een ander stel en toen hoorden we dat er nog maar 1 kamer vrij was. Boften wij dan nog zeg!!! Dit motel wordt gerund door de Indianen van de Navajo stam. De kamer ziet er bovenverwachting redelijk uit. We zouden 2 nachten in Kayenta overnachten, maar morgen willen we toch naar 1 van die andere motels in Kayenta zelf. We hebben gelukkig free wifi op de kamer zodat we gelijk online een kamer hebben gereserveerd in 1 van die 3 hotels.
Bij het motel hebben we in het cafe gegeten, zodat we niet weer die 10 mijl op en neer naar Kayenta hoeven te rijden. Het is een donkere weg en eigenlijk wil je die niet rijden ’s avonds.
Maar eens zien wat morgen ons gaat brengen, als we naar Monument Valley gaan.
PS: de opvallende kijker zal het niet ontgaan dat er wolkjes op sommige foto's te zien zijn!
We waren nog maar nauwelijks onderweg en we zagen al een flinke bermbrand. We waren er zo door afgeleid dat we spontaan de oprit naar de Interstate vergaten te nemen; gelukkig konden we eigenlijk gelijk alweer keren en zijn we alsnog de oprit opgereden. Maar weer eens verder over de Interstate 40 (grappig Gina dat al die 40-ers in mijn verslag van mijn verjaardag waren opgevallen, dat was niet bewust gedaan en als je het niet had geschreven had het ons nu nog niet opgevallen). De eerste stop was bij een Ghosttown in Bellemont. De weg er naartoe werd ineens wel heel erg slecht; we waren ook al gewaarschuwd met borden “Rough Road”. Maar het werd zelfs nog slechter totdat….de weg geblokt was met roadblocks. We konden niet verder. Waren we dan fout gereden? Nee, volgens de borden niet, nou ja, laat dan maar. Erwin wilde in Bellemont ook nog even naar de Harley dealer en daar hebben we het nog even nagevraagd aan de verkoopster. We kregen een vaag verhaal over de Indianen die daar nu zouden wonen en niet lastig gevallen willen worden.
Na dit avontuur zijn we doorgereden naar Flagstaff. Een leuk stadje met een historic district en nog veel oude gebouwen uit die tijd. Het district zijn we helemaal doorgelopen en de nodige foto’s zijn weer gemaakt. Uiteraard was het alweer tijd voor een drankje, dus op een terrasje lekker een drankje besteld en maar meteen een sandwich erbij.
We waren er helemaal klaar voor om de ongeveer 275 km. naar Kayenta af te leggen. Een hele mooie weg met verschillend landschap. Ook hier weer geprobeerd om al rijdend het beeld vast te leggen, maar dat lukt niet altijd. In Tuba City zijn we even gestopt om de benen te strekken en een sanitaire stop te houden. In de supermarkt (bij het toilet) zagen we alleen maar Native Americans, waarschijnlijk van de Hopi stam die hier in deze buurt leven. Wij, als blanken, vielen echt op.
Nu nog het laatste stukje naar Kayenta. “Truus”, onze GPS, snapte het allemaal niet meer zo, want zij gaf op een gegeven moment aan dat we nog 130 km. moesten rijden, waar we 2 uur over zouden doen. En dat terwijl we rond de 110 km. per uur reden. Misschien dat dit met het tijdsverschil had te maken? In de supermarkt zag Erwin ineens dat het een uur later was dan wij het hadden. We wisten dat we ergens de tijdzone door zouden gaan, maar waar dat wisten we niet.
In Kayenta hadden we 2 mogelijke hotels/motels waar we zouden kunnen overnachten. Bij de 1e hing er al een brief op de deur dat ze voor vannacht “uitverkocht” waren. O jee…gelukkig hadden we in Kayenta in ieder geval nog een motel gezien. Dus op naar de 2e: ook “uitverkocht”. Dan maar naar het 3e, het zal toch niet gebeuren dat er hier ook niets beschikbaar is….. Ja hoor….ook “uitverkocht”. En nu dan? Gelukkig kregen we een adres van een motel 10 mijl terug, daar dan maar proberen. En ja hoor….gelukkig was er hier nog een kamer vrij. Toen wij aan het inchecken waren kwam er nog een ander stel en toen hoorden we dat er nog maar 1 kamer vrij was. Boften wij dan nog zeg!!! Dit motel wordt gerund door de Indianen van de Navajo stam. De kamer ziet er bovenverwachting redelijk uit. We zouden 2 nachten in Kayenta overnachten, maar morgen willen we toch naar 1 van die andere motels in Kayenta zelf. We hebben gelukkig free wifi op de kamer zodat we gelijk online een kamer hebben gereserveerd in 1 van die 3 hotels.
Bij het motel hebben we in het cafe gegeten, zodat we niet weer die 10 mijl op en neer naar Kayenta hoeven te rijden. Het is een donkere weg en eigenlijk wil je die niet rijden ’s avonds.
Maar eens zien wat morgen ons gaat brengen, als we naar Monument Valley gaan.
PS: de opvallende kijker zal het niet ontgaan dat er wolkjes op sommige foto's te zien zijn!
-
21 September 2010 - 07:31
Wim En Loes:
'the road to Kayenta'.. zou een filmtitel kunnen zijn.
De foto's van deze weg zijn zo typisch voor de VS (en ook canada); zoveel ruimte, als je een aanrijding zou willen, zou het niet eens lukken. haha
Gelukkig is alles op zijn pootjes terecht gekomen wat betreft het overnachten.. toch zijn dat (achteraf) leuke belevenissen.. en overnachten bij de navajo's is ook bijzonder, al is het niet in een tipi;)
De oplettende kijker ziet dat er op de foto's wolkjes zijn; maar de oplettende lezer kan niet geloven dat je weer teruggereden bent naar Kingman.. dat moet toch Williams zijn!!
Hoedanook.. weer een bijzondere dag!!
Op naar de volgende..
Liefs uit Krimpen -
21 September 2010 - 10:23
Papa En Mama.:
Hoi,
Een bermbrand,de weg geblokkeerd,tijdverschil en hotels die vol zitten. Je hebt genoeg om over te schrijven,maar... dat lukt ook wel zonder dit alles.
We genieten iedere ochtend van jullie verslag en prachtige foto's, het is de binnenkomer van de dag. Leuk. Ook wolkjes kunnen mooi zijn.
Vandaag is het prinsjesdag en gaan we voor de tv er van genieten.
Veel rij en kijkplezier.
Liefs uit een mistig Scheveningen. -
21 September 2010 - 17:42
Har En Mar:
wat is dat avontuurlijk jo! iets wat niet gepland is om het toch tot een goed einde van de dag te maken.
geniet van alles!!!!!! en op naar de volgende dag.
gr van Har en Mar. -
22 September 2010 - 08:29
Kellers & Co:
Ach een paar wolkjes aan de lucht is vast niet erg...de temperatuur doet er vast niet voor onder.
Lijkt me niet handig als je op zo'n verlaten weg auto pech krijgt
Vandaag was het prinsjesdag en zijn wij naar het Omniversum geweest..we zijn in Egypte geweest en hebben gezwommen met de dolfijnen..
Op naar de dag van morgen!
Liefs, Gina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
