Bryce Canyon
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
25 September 2010 | Verenigde Staten, Cannonville
Vannacht zowaar weer even koud gehad; het koelt hier echt af ’s avonds en ’s nachts. Lekker hoor, maken we dat ook weer eens even mee. In de store van de cabins konden we ons eigen ontbijt kopen en maken. We hebben broodjes gekocht, ham en kaas en dat lekker in de toaster gedaan. Met een kopje thee op de veranda met prachtig uitzicht smaakte ons ontbijt als nog niet eerder deze vakantie.
Rond 9.30 uur zijn we weggereden naar Bryce Canyon N.P., dat ligt hier zo’n 30 mijl vandaan (= 48 km) en dat is voor Amerikaanse begrippen dichtbij. Wij wennen al helemaal aan de afstanden hier en vinden het ook dichtbij liggen. Onderweg zie ik de eerste herten in de berm van de weg, maar Erwin rijdt te snel en dus zit er helaas geen foto in. We zijn het park goed en wel in en daar staan weer herten in de berm. Dit keer rijdt Erwin langzamer en blijven de beesten ook staan, zodat we ze op de foto kunnen vastleggen.
Eerst maar weer even oriënteren bij het Visitor Center. We besluiten om in ieder geval naar het Sunrise Point en het Sunset Point te gaan. Bij het Sunset Point is een trail, de Navajo Loop. Een rondje van 1,3 mijl, met direct een steile, maar verantwoorde, daling van 150 meter, vervolgens over vlak terrein, en via een steile klim weer 150 meter naar boven om naar het startpunt van de trail te gaan.
Maar eerst zien we de voor Bryce Canyon typerende spitsen, hier de hoodoos genaamd, in het Bryce Amphitheater, een veld met roze, oranje en rode spitsen. Wat is dit toch mooi. Hier word je stil van. Écht een wondertje van de natuur. Bryce Canyon is hoog gelegen en kent toppen van 2400-2700 m. hoogte.
De wandeling over de Navajo Loop is een mooie wandeling, de daling gaat uiteraard prima. ‘Beneden’ volgen we een klein stukje een riviertje dat droog staat en waar redelijk veel bomen staan. De weg terug naar boven verloopt wat moeizamer. Dat komt, bedenken we achteraf, niet alleen van de klim zelf, maar ook vanwege de hoogte waarop we zitten. Er zit dan toch minder zuurstof in de lucht en als je daarbij allebei nog wat restverschijnselen van een verkoudheid hebt, dan klopt het dus wel dat het niet al te makkelijk ging. Maar het was super!
Vervolgens hebben we een paar koeken als lunch gegeten met een blikje koude ijsthee en zijn we via verschillende uitkijkpunten naar het einde van de toegankelijke weg gereden. In tegenstelling tot Zion N.P. mochten we hier in Bryce wél met onze eigen auto het park verkennen. Op ieder punt hebben we staan genieten van het uitzicht. Onder andere zijn we nog een Natural Bridge tegengekomen, al is de benaming fout en moet het eigenlijk Natural Arch zijn, aangezien de boog niet is gevormd door een rivier of ander water, maar dit wind en erosie.
Uiteindelijk hebben we bijna alle punten bekeken maar voordat we het park uitwilden, wilden we toch even het einde van de canyon zien. Terug naar het visitor center aan het begin van het park, bleek uiteindelijk een ritje van 18 mijl te zijn. Als je het park uitrijdt kom je automatisch in Bryce Canyon City terecht, waar we even hebben rondgekeken. Het is een klein straatje, 5 houten winkeltjes, uit de Westerntijd. Pure nep, maar het zag er best aardig uit. Er zijn ook 2 gas stations, waar we de Ford hebben vol gegooid met drank (bij Sinclair…familie van Bonnie??), want morgen hebben we weer een leuke rit voor de boeg.
Rond 5 uur waren we weer bij onze cabin en hebben we nog een paar mooie foto’s van onze overnachtingsplek op deze bijzondere locatie gemaakt. We hadden weer broodjes bij de Subway gekocht en die weer op onze veranda gegeten.
Morgen gaat de route, via Valley of Fire en de Hooverdam, naar Las Vegas! Weg stilte van de natuur en de natuurlijke verlichting van de sterren…..
PS: dit verslag heb ik online gezet op zondag 26 september, 23:00 uur in Las Vegas.
Rond 9.30 uur zijn we weggereden naar Bryce Canyon N.P., dat ligt hier zo’n 30 mijl vandaan (= 48 km) en dat is voor Amerikaanse begrippen dichtbij. Wij wennen al helemaal aan de afstanden hier en vinden het ook dichtbij liggen. Onderweg zie ik de eerste herten in de berm van de weg, maar Erwin rijdt te snel en dus zit er helaas geen foto in. We zijn het park goed en wel in en daar staan weer herten in de berm. Dit keer rijdt Erwin langzamer en blijven de beesten ook staan, zodat we ze op de foto kunnen vastleggen.
Eerst maar weer even oriënteren bij het Visitor Center. We besluiten om in ieder geval naar het Sunrise Point en het Sunset Point te gaan. Bij het Sunset Point is een trail, de Navajo Loop. Een rondje van 1,3 mijl, met direct een steile, maar verantwoorde, daling van 150 meter, vervolgens over vlak terrein, en via een steile klim weer 150 meter naar boven om naar het startpunt van de trail te gaan.
Maar eerst zien we de voor Bryce Canyon typerende spitsen, hier de hoodoos genaamd, in het Bryce Amphitheater, een veld met roze, oranje en rode spitsen. Wat is dit toch mooi. Hier word je stil van. Écht een wondertje van de natuur. Bryce Canyon is hoog gelegen en kent toppen van 2400-2700 m. hoogte.
De wandeling over de Navajo Loop is een mooie wandeling, de daling gaat uiteraard prima. ‘Beneden’ volgen we een klein stukje een riviertje dat droog staat en waar redelijk veel bomen staan. De weg terug naar boven verloopt wat moeizamer. Dat komt, bedenken we achteraf, niet alleen van de klim zelf, maar ook vanwege de hoogte waarop we zitten. Er zit dan toch minder zuurstof in de lucht en als je daarbij allebei nog wat restverschijnselen van een verkoudheid hebt, dan klopt het dus wel dat het niet al te makkelijk ging. Maar het was super!
Vervolgens hebben we een paar koeken als lunch gegeten met een blikje koude ijsthee en zijn we via verschillende uitkijkpunten naar het einde van de toegankelijke weg gereden. In tegenstelling tot Zion N.P. mochten we hier in Bryce wél met onze eigen auto het park verkennen. Op ieder punt hebben we staan genieten van het uitzicht. Onder andere zijn we nog een Natural Bridge tegengekomen, al is de benaming fout en moet het eigenlijk Natural Arch zijn, aangezien de boog niet is gevormd door een rivier of ander water, maar dit wind en erosie.
Uiteindelijk hebben we bijna alle punten bekeken maar voordat we het park uitwilden, wilden we toch even het einde van de canyon zien. Terug naar het visitor center aan het begin van het park, bleek uiteindelijk een ritje van 18 mijl te zijn. Als je het park uitrijdt kom je automatisch in Bryce Canyon City terecht, waar we even hebben rondgekeken. Het is een klein straatje, 5 houten winkeltjes, uit de Westerntijd. Pure nep, maar het zag er best aardig uit. Er zijn ook 2 gas stations, waar we de Ford hebben vol gegooid met drank (bij Sinclair…familie van Bonnie??), want morgen hebben we weer een leuke rit voor de boeg.
Rond 5 uur waren we weer bij onze cabin en hebben we nog een paar mooie foto’s van onze overnachtingsplek op deze bijzondere locatie gemaakt. We hadden weer broodjes bij de Subway gekocht en die weer op onze veranda gegeten.
Morgen gaat de route, via Valley of Fire en de Hooverdam, naar Las Vegas! Weg stilte van de natuur en de natuurlijke verlichting van de sterren…..
PS: dit verslag heb ik online gezet op zondag 26 september, 23:00 uur in Las Vegas.
-
27 September 2010 - 07:18
Kellers & Co:
Mooie foto's weer hoor en filmpje.
Als jullie nu terug komen en je schuffelt al die berg foto's door elkaar heen, weet je dan nog wat welk gebergte is??
Mooie cabin hoor lijkt me dat je daar misschien vast langer had willen blijven.
Helemaal mooi zou zijn als er dan een jacuzzi op de veranda zou zijn...ik zie het al voor me.
Liefs !! -
27 September 2010 - 13:37
Papa En Mama.:
hoi,hoi.
Wat een verhalen iedere keer,zo groot,gelukkig gaan die vingers van jou, Mathilda, als een windhoos over dat toetsenbord dus doe jij er niet lang over,ha,ha. Heeft Erwin al een verslag geschreven? Hij zal zeggen "doe jij het maar want dat vind jij leuk",heb ik het goed?
Een troost voor papa want hij zegt hetzelfde.
Het zijn weer prachtige mooie foto's,ook vanuit de cabine (dat was ik vergeten te schrijven). Wat een luxe cabine hebben jullie zeg.Het is niet slecht zo omdaar te verblijven in zo'n prachtige natuur.Dat wil toch iedereen?
Wat zien en beleven jullie toch veel. SUPER.
Ook met het weer boffen jullie wel heel veel.
Geniet er maar lekker van want hier is het herfst.
Liefs,mama. -
27 September 2010 - 16:39
Pa En Ma:
Was het daar niet eenzaam in dat hutje?Je moet maar durven.Je snapt niet hoe de natuur zulke landschappen heeft gevormd.FANTASTISCH.NU GAAN WE HET FILMPJE BEKIJKEN.HOU DOE,zeggen ze hier in Brabant.Ma en Pa -
27 September 2010 - 17:45
Sjaak:
R rijdt altijd te hard!! -
27 September 2010 - 18:34
Wim En Loes:
Bryce is een héél mooi park; je kunt het niet verglijken met Grand Canyon, maar het is heel bijzonder.. en onvoorstelbaar mooi.
Dat is op de foto's duidelijk te zien.
Lekkere comfortabele cabins zijn dit, met een prachtig uitzicht!!
We zijn nog steeds helemaaaal niet jaloers..
Op dit moment zijn jullie dus in LV.. zijn jullie al Rijk??
We merken het wel, haha
liefs van ons -
27 September 2010 - 21:56
Mama:
Effe heel stiekum en niet om nieuwsgierig te zijn maar wie is SJAAK?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
