Excursie Kakadu National Park

Pff..wat was het vanmorgen (zaterdag 24 oktober…Sterre’s verjaardag) weer vroeg opstaan! We hebben maar een korte nacht gehad. Gisteravond 4 verslagen met foto’s op de website geplaatst en we zagen dat de trouwfoto’s van de onze fotografe online stonden. Natuurlijk hebben we die bekeken, ook al moesten we vroeg opstaan. Wat een mooie foto’s zeg!! We hebben alles vlug bekeken; straks als we thuis zijn gaan we nog eens goed kijken, want we mogen aangeven welke foto’s we wel en welke we foto’s we niet in ons album willen hebben.

Maar goed…om 6.15 uur werden we alweer opgehaald door de bus voor een 2-daagse excursie Kakadu National Park. Kakadu National Park is 19.747 m2 groot en met zijn plateaus, rode rotswanden, watervallen, billabongs, lange rivieren, verdronken land en kustvlakten één van de bijzonderste gebieden van Australië. In dit park is niet alleen de prachtige natuur te zien, maar ook de inheemse rotskunst (aboriginal art). Ook dit park staat op de Werelderfgoedlijst. We waren de eerste in de bus, dus hebben de beste plaatsen uitgezocht. Na nog wat andere mensen te hebben opgepikt is ons ‘schoolreisje’ weer begonnen. Al snel wat in slaap gevallen, want het is weer zo’n 260 km. rijden. Op een moment dat ik wakker was zag ik een overreden wallaby op de weg liggen.(Een wallaby is een kleine kangaroo; de wallaby is dus ook het soort kangaroo die we tijden terug in het wildlife park nabij Sydney hebben gezien en waar ik mee op de foto sta). Doordat ik die wallaby zag, dacht is “da’s mooi, goed kijken, want blijkbaar zijn ze hier”. En gelijk zie ik er één uit het bos de weg op komen hoppen, precies daar waar wij rijden…… En toen…knal, hobbel, hobbel…..helaas heeft de wallaby het niet overleefd. Maar we hebben nu dus ook wel een wallaby in het wild gezien….

Op de eerste stop hebben we een tosti ham/kaas gegeten als ontbijt (‘k heb goed op de meeuwen gelet, maar die waren er nu gelukkig niet). Vanmorgen was het nog te vroeg om een ontbijt in het hotel te kunnen eten; sowieso heb ik ook altijd granenkoekjes in mijn tas zitten voor de nodige trek). In het Warradjan Aboriginal Cultural Centre hebben we weer wat over het leven van de Aboriginals geleerd; hoe ze met de natuur omgaan en hoe ze alle kennis doorgeven van ouder op kind. We hebben hier geen foto’s van, want je mag hier geen foto’s maken als respect naar de Aboriginals toe. Vervolgens zijn we vogels en crocodiles gaan kijken op de Yellow Water Billabong; de manier om Kakadu op zijn mooist te zien. We hebben veel verschillende vogels gezien (volgens de guide hebben we écht veel gezien) en ook de nodige crocodiles. Wel leuk om zo’n boottochtje te doen, zeker met het liedje Yellow River van Christie die maar steeds in ons hoofd blijft zitten.
Na de boottocht hebben we van een heerlijke lunch genoten; het was een buffetlunch met worst en diverse koude salades. Als toetje vers fruit en/of een brownie. Sterre, we hebben de brownie gegeten omdat het vandaag jouw verjaardag is!

Op naar de Nourlangie Aboriginal art site, waar we de lunch er weer af kunnen gaan lopen. Op de Nourlangie Rock is op diverse plekken kunst te zien van de Aboriginals. Het is niet altijd te zeggen hoe oud deze kunst is; er staat uiteraard geen jaartal bij. Maar door sommige historische momenten is te zeggen of iets juist ouder of jonger dan dat historische moment is. Het lopen was niet al te makkelijk. ’t Was een makkelijk pad, maar de temperatuur was aardig aan het klimmen, zo’n 41 graden! Dus als we buiten de bus gingen: petje/hoedje op, water en camera mee. Dat is ook wat e buschauffeur Phil tegen ons zei. Na het bekijken van de rots, zijn we nog naar een uitkijkpunt gelopen en daarna weer lekker snel de airconditioning van de bus opzoeken. Al met al zijn we nu maar een uur buiten de bus geweest, maar in deze temperaturen is dat lang zat.
Nadat we een aantal mensen bij een hotel hebben afgezet in Jibaru, een aantal mensen daar zijn overgestapt op een andere bus (richting Darwin) zijn wij doorgereden naar ons resort. Prachtig gelegen in de natuur met allemaal gek uitziende ganzen en veel witte kakatoes. Gelukkig was er ook een zwembad. Vanmorgen nog net op ’t laatste moment onze zwemkleding in de dagtassen gedaan, voor ’t geval er een zwembad zou zijn….ja dus. Maar eerst even Sterre bellen, die is nu nog niet zo lang wakker en er is nog geen visite. Blijkt dat we geen bereik hebben met de mobieltjes. Goed, dan met de vaste lijn bellen… 0031….werkt niet! Huh? De receptie gebeld: moesten we ipv 0031, 001131 bellen. Gelukkig, dat ging wel dus Sterre gefeliciteerd! Wat een verschil in temperatuur…10 graden in NL (Sterre is 10 geworden) en 41 hier in Australië. Daarna een lekker verfrissende ‘duik’ in het zwembad genomen en in het bubbelbad de spiertjes lekker laten ontspannen.
Daarna douchen en een snelle hap gegeten in het restaurant van ons resort gegeten: pizza hawai met een bord patat. Van het hotel kregen we een gratis fles wijn bij, omdat het onze honeymoon is. We worden hier nog eens echte alcoholisten… Omdat we allebei bekaf zijn na een korte nacht en we morgen weer vroeg op mogen, lagen we om 20.15 uur al lekker te slapen….totdat….

…we om 0.15 allebei wakker zijn geworden, maar waarvan? Van een bewegend en bevend bed…een aardbeving. Achteraf bleek dat het een beving op Timor (Indonesië ) was met een kracht van 7,1. Erwin heeft al meerdere bevingen in Pakistan meegemaakt, maar ik nog nooit. Zo…ook weer meegemaakt dus. Zolang het bij een beetje beven blijft is het niet erg.
Om 6.40 uur ging de wekker alweer. Snel de weinige spullen weer in de tassen gedaan en uitchecken en de telefoonrekening betalen. Wat blijkt…vannacht is het hele systeem van registratie uitgevallen en is het telefoongesprek niet meer terug te vinden….gratis gebeld dus! Snel in de shop nog een muffin en jus d‘orange als ontbijt gescoord, voor wat later vanochtend in de bus. Weer wat mensen opgepikt in het hotel waar we ze gisteren hebben achtergelaten. Terwijl 2 Italianen uit de bus een scenic flight over Kakadu National Park zijn gaan maken, zijn wij in de tussentijd naar de Ranger Uranium Mine gereden. De mijn ligt (net) buiten het park (de mijn was er eerder dan dat het park een nationaal park is geworden) en wordt goed in de gaten gehouden, zodat de natuur van het park niet in gevaar komt. De mijn is 24 uur per dag in bedrijf, 7 dagen per week. Vanuit de bus zagen we hoe vrachtwagens vanuit beneden in de groeve de onverrijkte uranium naar boven transporteerden de berg op. Onze buschauffeur Phil vertelde dat hoofdzakelijk vrouwen het saaie transport verrichten, maar dat het werk erg veel opleverde. Zij verdienden tussen de 1.200 en 2.000 aussie dollar per week ! De meeste mensen houden dit werk ongeveer 5 jaar vol en houden – als zij het geld tenminste niet snel over de balk gooien – er een aardige spaarcentje aan over. Phil kende zelfs iemand die dit werk 9 jaar heeft gedaan en die daarna 2 huizen heeft gekocht – 1 voor de verhuur - en deze gewoon cash afrekende! Vervolgens zijn we naar het bezoekerscentrum Bowali gereden, waar we weer wat hebben geleerd over de Aboriginalcultuur en de dieren en de natuur van Kakadu.

Hierna zijn we naar Ubirr gereden, ook weer een plaats met veel en vooral erg mooie Aboriginal Art Rock. We hebben hier weer 1 ½ uur gelopen onder begeleiding van onze buschauffeur, die ook als gids optreedt. Hij weet veel van de flora, fauna en van de kunst op de rotsen. Ook hier weer een mooie wandeling door mooi gelegen bosgebied en langs termietenkastelen, van soms wel 2 à 3 m. hoog. Deze wandeling werd ook weer besloten met een wandelingetje naar een uitzichtpunt over de ‘wetlands’. In het natte seizoen staan deze gebieden onder water, maar nu staan ze droog. Onze lunch daarna bestond uit een kleine quiche en sla. Heerlijk met dit weer. Vervolgens zijn we weer een boottochtje gaan maken. Dit keer over de East Aligator River door een Aboriginal gids, die gelijk over haar cultuur kon vertellen en hoe ze de natuur in de dagelijkse levensstijl toepast. We hebben helaas geen aligator gezien, alleen maar crocodiles. Héél veel! Het was weer een leuke tochtje en we zijn in Arnhem Land zelfs even van de boot geweest om vanaf een rots weer wat mooie foto’s te kunnen maken, met uitzichten over de rivier en richting de gigantische rotsenmuur op Arnhem Land. Arnhem Land is een gebied waar nog veel Aboriginal volken wonen.
De excursie was weer bijna ten einde. Via Jibaru (weer wat mensen opgepikt die ook naar Darwin terug moesten) zijn we naar Window on the Wetlands gereden (2 uur rijden). Met een glas wijn (inbegrepen in de tour) in de hand hadden we een prachtig overzicht over ondergaande zon boven de wetlands. Helaas hebben we de zon niet helemaal onder mogen zien gaan, want de bus vertrok alweer. Om 19.30 uur werden we als eersten van de groep bij het hotel afgezet. Weer ingecheckt en helaas hadden we dit keer geen upgrade naar en townhouse, maar een gewone hotelkamer. Wel een ruime hotelkamer gelukkig, waar we 2 nachten zullen slapen.

Gisteren, eind van de dag, en vandaag hebben we overigens leuk opgetrokken met een stel uit Nieuw Zeeland. Als we ooit interesse hebben daar naartoe te gaan, moeten we contact met ze opnemen (uiteraard contactgegevens gekregen) en ze zullen ons dan delen van hun land laten zien.

Zo…morgen geen excursie gepland, geen vertrek, dus de wekker gaat lekker pas op 9 uur….