Sydney -> Alice Springs

Het is inmiddels vrijdag 23 oktober, maar jullie hebben nog een aantal dagen verslag van ons tegoed. We hadden geen goede verbinding en we hadden een aantal dagen niet geschreven omdat we te moe waren om ’s avonds nog te schrijven of omdat we de volgende dag vroeg op moesten staan. Lees dus gerust alle verhalen en bekijk de bijbehorende foto’s.

Te beginnen met bet verslag van zondag 18 oktober ’09: Sydney --> Alice Springs.
Zo, vanmorgen uitgecheckt uit het Metro Hotel on Pitt in Sydney. We hadden een afspraak om om 7.40 uur opgepikt te worden door de shuttlebus. Voor die tijd konden we nog wel eten, dachten we. Dat bleek niet waar want in plaats van 7.00 uur ging het café pas om 7.30 uur open vandaag. Zal wel komen omdat het zondag is, maar we zijn een beetje het gevoel van de dagen kwijt. Dan maar op het vliegveld wat scoren. De shuttlebus was 10 min. te vroeg, maar ja, wij zaten al enige tijd kant en klaar dus dat kwam mooi uit. Er zaten al 2 andere passagiers in de shuttle die ook naar de Domestic Flights terminal moesten, dus alle 4 werden we in één keer afgezet. We hebben via de incheckzuilen ingecheckt en de bagage afgegeven bij de ‘bagage drop-off’. Lekker snel en dus zaten we ook al snel in een café om iets te ontbijten. Een lekker koppie thee en een lekkere ‘drol’ (zoals Erwin dit soort koeken altijd noemt) met appel. Maar wie is dat toch aan de tafel naast ons? Toen ik terug kwam van de wc vertelde Erwin al dat het Nederlanders waren. Denken denken denken….oef…en dat in de vakantie. Ik zag een rugzak naast hun tafel staan en zag dat het een rugzak was van een Olympische sporter, maar wie dan…? Gelukkig zag ik toen een voornaam op de tas geschreven ‘Bart’ en toen wist ik het…nee, niet Bart Veldkamp, maar Bart Brentjens, de mountainbiker die wel eens Olympisch goud heeft gewonnen.
Al snel hadden we een persoonlijk contact doordat de begeleider tegen Bart zei dat hij ooit ook nog eens zo’n kleine laptop als die van mij wilde hebben; dat leek hem handig op reis, waarop ik zei dat het inderdaad handig is. Toen begrepen ze dat we ook NL-ers zijn. Even later heeft Erwin een openingszin erin gegooid waarop goed gereageerd werd en over onze vakantie gevraagd werd. De bal heb ik er maar ingegooid door te vragen of ze voor het werk hier waren. De begeleider vertelde dat Bart een challenge gaat rijden in Cairns. Een challenge van 1200 km in 10 dagen. Zoho…da’s heftig met de warmte daar. ’t Is voor het eerst dat Bart deze challenge gaat doen, dus zelf ook benieuwd hoe het gaat. Er doen maar 100 rijders mee. Dat is ook het maximum, want de kleine plaatsjes waar ze doorheen komen kunnen niet zo’n grote mensenmassa aan. Nog steeds durfde ik niet te vragen of ik met hem op de foto mocht, vond ik zo stom staan… Erwin heeft het uiteindelijk wel gevraagd en gezegd dat ik het niet durfde…lekker zeg! Maar Bart wilde wel op de foto. Bril even af, want dat zag er niet uit (ze waren nu 24 uur onderweg vanuit Nederland). De foto hebben jullie al bij het vorige verslag zien staan. Vlak nadat de foto genomen was gingen ze weg naar hun vliegtuig voor Cairns. Wel lachen hoor zo iets.

Na een mooie vlucht van 2 ½ uur zijn we in Alice Springs geland. We zijn al goed over de outback gevlogen en hebben gezien hoe dor het land daar is en met name hoe rood… We konden onze horloges weer 1 ½ uur terug zetten, zodat het tijdsverschil met Nederland nog maar 7 ½ uur (wat een raar iets, een half uur verschil). In Alice Springs waren we te vroeg geland waardoor onze pick-up er nog niet was, maar dat duurde niet lang. Hij moest nog even op 3 andere mensen wachten en toen konden we naar de hotels. Het vliegveld ligt op een kwartier rijden van Alice Springs; beide liggen ze in de middle-of-nowhere. We hebben een bord langs de weg zien staan met Darwin 1609 km. Pff…dat zijn nog eens afstanden. Onze chauffeur vertelde ook dat er tussen Alice Springs en Darwin geen andere grote plaats ligt, behalve Tennant Creek, waar slechts zo’n 8.000 mensen wonen.
Ons hotel bleek erg gunstig te liggen, met de achterkant van het hotel precies aan de mall. We konden de kamer nog niet op dus de koffers in de opslag gedaan en Alice Springs bekeken. De temperatuur is hier wel wat anders dan in Sydney zeg..pfff…warm (30+)….het zal wel even wennen zijn. Misschien omdat het zondag is, was er een soort van braderie op de mall. Je merkt wel dat we nu in Aboriginalland zitten. Je ziet er veel lopen en behalve dat ze natuurlijk ontzettend donker zijn, zien ze er heel anders uit. Ze zijn erg grof gebouwd en zo ook het gezicht. Erna, je zou die lippen van ze moeten zien. Daar zijn de lippen van de zulu’s niets bij!
Op zoek naar de supermarkt om voor morgen een ontbijt te scoren. Morgen worden we om 6.35 uur opgepikt bij het hotel voor een 2-daagse Red Centre Highlights excursie, onder andere naar Ayers Rock. We hebben maar gelijk even bij het inchecken gevraagd hoe laat het restaurant opengaat voor ontbijt. Dat is pas om 6.30 uur en dus bij de supermarkt bolletjes en kaas gekocht. Thuis kopen we nooit deze kaas, voorverpakte losse plakjes, maar tijdens een vakantie is het supermakkelijk. Je hebt verder geen bestek nodig om te kunnen eten. De bolletjes breek je zelf open en hop…een plakje kaas ertussen. Om 14.00 uur waren we terug bij het hotel en hebben we de kamer opgezocht. Tjee zeg, waar moet je gaan slapen; er staat een 2-persoonsbed en 2 1-persoonbedden. Aangezien het onze honeymoon is gaan we voor het 2-persoonsbed. We hebben onze tassen weer een beetje georganiseerd voor de komende excursie zodat we alleen alletwee een rugzakje meenemen en de rest laten we achter in het hotel. We komen toch weer terug in dit hotel, dus dat is makkelijk.

Na het reorganisen zijn we gaan eten bij Bojangles. Een saloon die al in het vliegtuig werd aangeraden voor een cold beer en nice food, dus dat gaan we zelf ook maar eens proberen. We hadden eerder vandaag al een tafel gereserveerd en dat bleek achteraf een goede keuze. Het restaurant had een enorme aanloop. Hopelijk komt de sfeer van Bojangles een beetje over op de foto. Kijk anders ook eens op de website www.bossaloon.com.au. Ze hebben er een webcam. Het eten bestellen gaat hier wat anders dan in Nederland: je moet aan de bar bestellen en in dit geval kregen we een persoonlijke ‘pager’ mee, die zou gaan piepen en bewegen als het eten bij de bar klaar stond. Bij het bestellen vroeg de jongen achter de bar of Erwin uit Nederland kwam en ik uit Duitsland…..??? Hij zei er gelijk in het Nederlands achteraan dat hij in Groningen geboren was en op z’n vierde naar Australië was verhuisd. Grappig, maar hoe kwam hij er nou bij dat ik uit Duitsland kwam…geen idee, weet ik nu nog niet.
Ik heb ‘s lands specialiteit gekozen: kangaroo fillet….en het smaakte héérlijk!! Erwin had een Outback burger, net als de outback zelf…groot! We hebben er heerlijk gegeten. De toetjes vonden we te prijzig dus we hebben lekker bij de afhaal Italiaan een Cornetto gehaald….mjammie… Terug in het hotel zijn we gelijk gaan slapen, want morgen worden we om 6.35 opgepikt voor onze 2-daagse Red Centre Highlights excursie.