Naar Lenox MA
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
27 September 2013 | Verenigde Staten, Lenox
Zo…terwijl ik dit verslag schrijf hebben we even de verwarming aan gehad op de kamer…even de kou eruit. Wij zitten nu in Lenox, Massachusetts en dat ligt wat hoger. De temperatuur ’s avonds en ’s nachts is wat kouder dan dat we gewend zijn de laatste dagen. Maar we mopperen er niet over hoor; juist door deze koude nachten komt de Indian Summer tot leven. Onderweg van Newport naar Lenox hebben we de herfstkleuren al een beetje tevoorschijn zien komen…dat belooft wat! Ik heb zelfs paars- en roseachtige tinten gezien; heel bijzonder.
Vanuit Newport zijn we via een tolbrug de stad uitgegaan, terwijl we nog even snel zagen dat er twee grote cruiseschepen in de haven lagen. De route verliep voorspoedig, via de ene naar de andere interstate en na een kleine 3 uur rijden reden we Lenox binnen. Hier hebben we de auto geparkeerd en zijn op zoek gegaan naar een leuke koffietent. Die hebben we gevonden, maar we zagen ook wel gelijk dat ze hier een beetje alternatief en kunstzinnig zijn. Ach…geen problemen mee hoor!
Na de koffie zijn we naar Hancock Shaker Village gegaan. Wij hadden er nog nooit van gehoord maar de “shakers” waren een commune die hier in 1783 gevestigd is. In totaal waren er in die tijden 19 communes in het Noordoosten en Midwesten van the States. Ze werden “shakers” genoemd omdat ze tijdens het bidden en kerkdiensten heen en weer bewogen. Denk maar aan de orthodoxe joden die dat ook doen…denken wij. Het is een apart soort commune geweest: mannen en vrouwen leefden celibatair (en apart van elkaar) en in volledige gelijkwaardigheid, maar ze deelden verantwoordelijkheid en autoriteit. Getrouwd werd er niet in de commune (men leefde natuurlijk ook apart van elkaar), en mócht een vrouw onverhoopt toch zwanger raken (van de lucht?!?! hihi…) dan werd zij vriendelijk doch dringend verzocht de wijde wereld in te gaan en dus de commune te verlaten. In hoogtijdagen (rond 1830) woonden er in de village die wij bezocht hebben zo’n 300 bewoners; tegenwoordig bestaat de commune (hier) niet meer. In 1960 zijn de laatste bewoners vertrokken en is het terrein (met bebouwing en al) aan de overheid verkocht om als museum te laten dienen.
Heel bijzonder dus; de shakers onderhielden zich volledig zelf, verbouwden groenten, zorgen voor eigen vlees en maakten ook meubels. De Shaker-stoelen schijnen goede stoelen te zijn (geweest), waarvan veel replica’s gemaakt zijn. Deze stoelen hebben we getest en zitten heerlijk. Het lijkt een degelijke stoel, maar met veel zitgemak. Ook veel schommelstoelen zijn door de Shakers gemaakt. Thema voor de Shakers was eigenlijk: “Hands to work and hearts to God”. De meubels (maar ook groente, vlees etc.) werden destijds dan weer verkocht aan mensen van buiten de commune.
Tijdens de kerkdiensten werd er veel gezongen. Eén van de liederen is zelfs redelijk bekend geworden: “It’s a gift to be simple...” Volgens mij heb ik dit ooit met het koor gezonden, en anders ken ik het van het Britse “Songs of Praise”.
Op het terrein zijn 20 van de 100 originele gebouw(tjes) gerestaureerd; de één wat beter en meer dan de ander. Wij konden ze allemaal bezoeken en veelal stonden/lagen er nog traditionele attributen van de oorspronkelijk Shakers. Om 17:00 uur sloot het museum en eigenlijk hadden we er nog wel wat tijd willen doorbrengen.
Hierna zijn we naar het hotel gereden om in te checken, het duurde even en de baliemedewerker keek wat moeilijk, dus wij dachten bijna al “Nee hè, toch geen problemen?” maar nee…alles was goed en we kregen de keycard mee. We hebben daarna heerlijk bij een Trattoria gegeten.
Morgen gaan we The Berkshires verkennen, daar zitten wij nu middenin. Maar daarover dus morgen meer!
Vanuit Newport zijn we via een tolbrug de stad uitgegaan, terwijl we nog even snel zagen dat er twee grote cruiseschepen in de haven lagen. De route verliep voorspoedig, via de ene naar de andere interstate en na een kleine 3 uur rijden reden we Lenox binnen. Hier hebben we de auto geparkeerd en zijn op zoek gegaan naar een leuke koffietent. Die hebben we gevonden, maar we zagen ook wel gelijk dat ze hier een beetje alternatief en kunstzinnig zijn. Ach…geen problemen mee hoor!
Na de koffie zijn we naar Hancock Shaker Village gegaan. Wij hadden er nog nooit van gehoord maar de “shakers” waren een commune die hier in 1783 gevestigd is. In totaal waren er in die tijden 19 communes in het Noordoosten en Midwesten van the States. Ze werden “shakers” genoemd omdat ze tijdens het bidden en kerkdiensten heen en weer bewogen. Denk maar aan de orthodoxe joden die dat ook doen…denken wij. Het is een apart soort commune geweest: mannen en vrouwen leefden celibatair (en apart van elkaar) en in volledige gelijkwaardigheid, maar ze deelden verantwoordelijkheid en autoriteit. Getrouwd werd er niet in de commune (men leefde natuurlijk ook apart van elkaar), en mócht een vrouw onverhoopt toch zwanger raken (van de lucht?!?! hihi…) dan werd zij vriendelijk doch dringend verzocht de wijde wereld in te gaan en dus de commune te verlaten. In hoogtijdagen (rond 1830) woonden er in de village die wij bezocht hebben zo’n 300 bewoners; tegenwoordig bestaat de commune (hier) niet meer. In 1960 zijn de laatste bewoners vertrokken en is het terrein (met bebouwing en al) aan de overheid verkocht om als museum te laten dienen.
Heel bijzonder dus; de shakers onderhielden zich volledig zelf, verbouwden groenten, zorgen voor eigen vlees en maakten ook meubels. De Shaker-stoelen schijnen goede stoelen te zijn (geweest), waarvan veel replica’s gemaakt zijn. Deze stoelen hebben we getest en zitten heerlijk. Het lijkt een degelijke stoel, maar met veel zitgemak. Ook veel schommelstoelen zijn door de Shakers gemaakt. Thema voor de Shakers was eigenlijk: “Hands to work and hearts to God”. De meubels (maar ook groente, vlees etc.) werden destijds dan weer verkocht aan mensen van buiten de commune.
Tijdens de kerkdiensten werd er veel gezongen. Eén van de liederen is zelfs redelijk bekend geworden: “It’s a gift to be simple...” Volgens mij heb ik dit ooit met het koor gezonden, en anders ken ik het van het Britse “Songs of Praise”.
Op het terrein zijn 20 van de 100 originele gebouw(tjes) gerestaureerd; de één wat beter en meer dan de ander. Wij konden ze allemaal bezoeken en veelal stonden/lagen er nog traditionele attributen van de oorspronkelijk Shakers. Om 17:00 uur sloot het museum en eigenlijk hadden we er nog wel wat tijd willen doorbrengen.
Hierna zijn we naar het hotel gereden om in te checken, het duurde even en de baliemedewerker keek wat moeilijk, dus wij dachten bijna al “Nee hè, toch geen problemen?” maar nee…alles was goed en we kregen de keycard mee. We hebben daarna heerlijk bij een Trattoria gegeten.
Morgen gaan we The Berkshires verkennen, daar zitten wij nu middenin. Maar daarover dus morgen meer!
-
28 September 2013 - 08:50
Schluter:
LIeve Mathilda e n Erwin.
Weer hele Leuke Foto"s zo op het eerste gezicht,Straks beter bekijken,want ik ben uit bed gestapt en recht achter de pc,Zo benieuwd was ik hoe alles naar wens verliep.
Nu ga ik verder met mijn ochtendritueel .
Veel liefs, Pa en Ma. -
28 September 2013 - 09:43
Bep Van Der Zwan:
Wat een mooie reis zijn jullie aan het maken. Leuk zo'n uitgebreid reisverslag met allerlei wetenswaardigheden. Hoop voor jullie dat alles goed blijft gaan in de hotels. Het is hier het gesprek van de dag. Tja Holten ligt heel dichtbij en de OAD garage ligt zelfs in de Hof van Twente in Goor waar wij ook bij horen.
Zo te horen gaat het helemaal goed komen met de mooie herfstkleuren.
Veel liefs. -
28 September 2013 - 10:36
Papa En Mama.:
Lieve Mathilda en Erwin.
Wat een mooi verhaal, daar hadden wij ook wel een poosje zoet geweest om dat te bekijken. Als de shakers niet "stout" mochten zijn dan moeten er steeds mensen van buitenaf gekomen zijn om toch de commune voort te laten leven.
Het "Its a gift to be simple" komt ons niet direkt bekend voor.
We kijken nu al uit naar de mooie herfstfoto's.
Veel plezier verder.
Liefs xxx -
28 September 2013 - 14:26
Stijntje:
Bijzonder... en apart! -
28 September 2013 - 21:51
:
Mooi verhaal over de Shakers, en op de foto ziet het er wel erg modern uit, haha, ik had nog nooit van deze commune gehoord. Zo leer je weer wat.
Leuk is het hè om terug in de tijd te gaan..en te zien hoe men er in vroegere tijden leefde.
Even geen blauwe luchtend op de foto's.. maar afwisseling is goed ( en je kunt er toch niets aan doen)
ben zeer benieuwd naar herfstfoto's.
geniet lekker verder
-
29 September 2013 - 09:43
Giacomo:
gekke lui, die Amerikanen...
als een vrouw niet zwanger mocht zijn, hoe hebben ze het dan zo lang vol kunnen houden? ik zie op de foto toch gewoon kinderen....
a domani!
-
29 September 2013 - 11:34
Papa En Mama.:
Hoi hoi,
Mathilda je had het helemaal goed dat we die Shaker song gezongen hebben. Door de tip van Gina wist papa het ongeveer en is in de plakboeken gaan kijken en kwam er achter dat het de "Lord of the Dance"
is, we hebben even de muziek op youtube geluisterd. Het stond vermeld als de shaker tune.
Leuk hoor.
Liefs xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
