The Berkshires
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
28 September 2013 | Verenigde Staten, Lenox
Vandaag hebben we een dagje door The Berkshires gereden: een mooi groen bosrijk gebied aan de volledige westkant van Massachusetts. In dit gebied liggen een aantal lieflijk kleine plaatsjes, waarbij je je dan bedenkt dat de mensen een eind moeten rijden om de wekelijkse boodschappen te halen.
We wilden vandaag ook een deel van de Mohawk Trail rijden, die aan de noordkant van The Berkshires ligt. Om daar te komen zijn we via een mooie weg naar de top van Mt. Greylock gereden. Dit is tevens het hoogste punt in de staat Massachusetts: 3.491 feet (1.064 m) . Gelukkig hadden we het weer van gisteren niet vandaag, want dan hadden we niet ver kunnen kijken. Vandaag gelukkig weer wel. Op de top staat de Veterans Memorial Tower, een eerbetoon aan alle in een oorlog omgekomen inwoners van Massachusetts. Op zowel de weg naar boven als naar beneden hadden we mooie uitzichtpunten; ’t was een mooie weg om te rijden.
Daarna was het tijd voor de Mohawk Trail. De hele Mohawk Trail loopt van Boston helemaal naar Buffalo (in de staat New York) en is een oude indianenroute. De pioniers van vroeger kwamen er achter dat die Indianenroute zo gek nog niet was en zij gebruikten ook die weg. Later is de weg geasfalteerd. Het deel wat wij hebben gereden is het bekendste stuk. In de jaren 50/60 werd dit stuk – door de opkomst van auto’s – als scenic way gereden en op een mooie zondagse dag was het soms filerijden op dit deel. (Toevallig hebben we daar laatst een documentaire van op tv gezien). Bekendste punt in de route was de Hairpin Turn. In de bocht zat vroeger een restaurant/shop waar ook water verkocht werd. Hiermee moesten de motoren van de auto’s gekoeld worden. Omdat de auto’s toen ook nog geen injectiemotor hadden, moesten de auto’s achterstevoren de steile berg op. In de bocht was het dus een drukte van jewelste van ook al het “bermtoerisme”. Bovenaan de berg zat destijds een garage, die erg goede zaken deed!
Wij zijn de Mohawk Trail begonnen in North Adams, waar we kort na onze start een uitstapje hebben gemaakt om naar een Natural Bridge te gaan. Sjonge jonge…wat hebben de ontdekkers destijds een moeite gedaan om deze brug te ontdekken! ’t Was maar een klein stukje brug, maar wel mooi want het lag over een marmerplakaat heen. ’t Was hier lekker rustig en dus hebben we maar gelijk gepicknickt: een blikje fris met een lekker cakeje.
Hierna waren we al vrij snel bij de Hairpin Turn. Het restaurant staat er nog steeds (wel een andere eigenaar) en trekt nog veel bekijks.
Vervolgens reden we naar
- het Elk Memorial, ter herinnering aan de jongens van The Brothers of the Massachusetts Elk Assaciation, die in de 1e wereldoorlog zijn omgekomen;
- de oostelijke ingang van de Hoosac (Trein) Tunnel, in 1873 tot stand gekomen door het opblazen van 5 mijl graniet;
- The Indian Bridge over de Deerfield River;
- het standbeeld “Hail to the Sunrise”, een herinnering aan de Mohawk Native Americans;
- de Bissell Covered Bridge, een houten huis over een brug in Charlemont;
- een gigantisch Mohawkbeeld bij een souvenir and gift shop, even buiten Shelburne Falls;
- en naar de Poet’s Seat Tower, uit 1912, in Greenfield.
Een hoop gezien en dat klopte ook wel aan de tijd te zien. Het liep tegen vieren. De tom-tom aangezet om weer richting hotel te gaan en dat bleek nog zo’n 2 uur te zijn. Weer een lange dag onderweg geweest, maar wel een mooie dag.
Morgen gaan we naar Niagara Falls NY. Een rit van 350 mijl, grotendeels over de tolweg.
We wilden vandaag ook een deel van de Mohawk Trail rijden, die aan de noordkant van The Berkshires ligt. Om daar te komen zijn we via een mooie weg naar de top van Mt. Greylock gereden. Dit is tevens het hoogste punt in de staat Massachusetts: 3.491 feet (1.064 m) . Gelukkig hadden we het weer van gisteren niet vandaag, want dan hadden we niet ver kunnen kijken. Vandaag gelukkig weer wel. Op de top staat de Veterans Memorial Tower, een eerbetoon aan alle in een oorlog omgekomen inwoners van Massachusetts. Op zowel de weg naar boven als naar beneden hadden we mooie uitzichtpunten; ’t was een mooie weg om te rijden.
Daarna was het tijd voor de Mohawk Trail. De hele Mohawk Trail loopt van Boston helemaal naar Buffalo (in de staat New York) en is een oude indianenroute. De pioniers van vroeger kwamen er achter dat die Indianenroute zo gek nog niet was en zij gebruikten ook die weg. Later is de weg geasfalteerd. Het deel wat wij hebben gereden is het bekendste stuk. In de jaren 50/60 werd dit stuk – door de opkomst van auto’s – als scenic way gereden en op een mooie zondagse dag was het soms filerijden op dit deel. (Toevallig hebben we daar laatst een documentaire van op tv gezien). Bekendste punt in de route was de Hairpin Turn. In de bocht zat vroeger een restaurant/shop waar ook water verkocht werd. Hiermee moesten de motoren van de auto’s gekoeld worden. Omdat de auto’s toen ook nog geen injectiemotor hadden, moesten de auto’s achterstevoren de steile berg op. In de bocht was het dus een drukte van jewelste van ook al het “bermtoerisme”. Bovenaan de berg zat destijds een garage, die erg goede zaken deed!
Wij zijn de Mohawk Trail begonnen in North Adams, waar we kort na onze start een uitstapje hebben gemaakt om naar een Natural Bridge te gaan. Sjonge jonge…wat hebben de ontdekkers destijds een moeite gedaan om deze brug te ontdekken! ’t Was maar een klein stukje brug, maar wel mooi want het lag over een marmerplakaat heen. ’t Was hier lekker rustig en dus hebben we maar gelijk gepicknickt: een blikje fris met een lekker cakeje.
Hierna waren we al vrij snel bij de Hairpin Turn. Het restaurant staat er nog steeds (wel een andere eigenaar) en trekt nog veel bekijks.
Vervolgens reden we naar
- het Elk Memorial, ter herinnering aan de jongens van The Brothers of the Massachusetts Elk Assaciation, die in de 1e wereldoorlog zijn omgekomen;
- de oostelijke ingang van de Hoosac (Trein) Tunnel, in 1873 tot stand gekomen door het opblazen van 5 mijl graniet;
- The Indian Bridge over de Deerfield River;
- het standbeeld “Hail to the Sunrise”, een herinnering aan de Mohawk Native Americans;
- de Bissell Covered Bridge, een houten huis over een brug in Charlemont;
- een gigantisch Mohawkbeeld bij een souvenir and gift shop, even buiten Shelburne Falls;
- en naar de Poet’s Seat Tower, uit 1912, in Greenfield.
Een hoop gezien en dat klopte ook wel aan de tijd te zien. Het liep tegen vieren. De tom-tom aangezet om weer richting hotel te gaan en dat bleek nog zo’n 2 uur te zijn. Weer een lange dag onderweg geweest, maar wel een mooie dag.
Morgen gaan we naar Niagara Falls NY. Een rit van 350 mijl, grotendeels over de tolweg.
-
29 September 2013 - 09:38
Schluter:
Weer snel wat foto's bekeken in de vroege ochtend en dan kan ik inde loop van de dag alles nog eens rustig lezen en bekijken. Hier alles goed. Pa gaat, de omstandigheden inacht genomen,goed vooruit.
Gebruikt nu wel een stuk meer zuurstof.Maar dat is niet zo erg als het leven daarmee wat leefbaarder wordt.
Hier heerlijk herfstweer en prettige zondag en gelukkige voortzetting van de reis.
Pa en Ma. -
29 September 2013 - 09:49
Giacomo:
echt mooi daar.... -
29 September 2013 - 10:42
:
wat een mooie omgeving met veel historie.. en gelukkig voor jullie weer een blauwe lucht
.. en een beetje kleur in de bomen begin je ook al te zien.
morgen een flinke rit naar de Niagara.. maar dat zal de moeite zeker waard zijn.
Enjoy!!
liefs van ons -
29 September 2013 - 11:55
Papa En Mama.:
Lieve vakantiegangers,
Prachtige foto's met o.a. beginnende herfstkleuren. Heel mooi is ook de natuurlijke uitgesleten brug en de kleine Erwin bij de zooo grote indiaan.
We kregen ook mooie geschiedenis informatie, super.
Wij wensen jullie een superdag bij de Niagara watervallen.
Liefs van ons x -
29 September 2013 - 11:58
Papa En Mama.:
Vergeten te zeggen, jullie hebben een leuke nieuwe profielfoto.
xxx -
29 September 2013 - 12:11
Bep Van Der Zwan:
Wat een super verslag heb je ons weer gegeven en wat een mooie foto's!
Jullie hadden ook wel supermooi weer!
Ik hoop dat jullie ook boffen met het weer als je straks naar de Niagara Falls gaat.
Nog even over dat lied 't Is a gift to be simple. Gisteren had ik geen tijd om op zoek te gaan op You Tube. Nu dus wel. Het is inderdaad een bekend lied en we hebben het ook gezongen op her koor. Sterker nog: het zit nog in onze map. Alkeen niet met deze tekst. We hebben het in onze koormap met de tekst Lord of the dance!
Hele fijne dag vandaag bij de watervallen.
Veel liefs. -
11 Oktober 2013 - 12:09
Gina:
Mooie foto's..en die herfstkleuren komen ook al aardig.
Dat liedje trouwens....sta er soms mee op en ga er mee naar bed...hihi...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
