Cape Cod - dag 1+2
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
24 September 2013 | Verenigde Staten, Hyannis
Lieve thuisblijvers,
Inmiddels is het al dinsdagavond, dus we zijn jullie wel een verslag verschuldigd. We hebben een goede vlucht gehad, waarvan we dachten dat we met vertraging zouden vertrekken (laat instappen), maar 5 minuten voor de oorspronkelijke vertrektijd (11.30 uur) reden we al van de gate. De luchtstroom zat mee, want we zijn zo’n 3 kwartier eerder aangekomen dan gepland. Bij de immigration ging het ook allemaal vrij vlot…wij waren het enige toestel waarvan de mensen door de immigration moesten. De koffers kwamen ook vrij vlot tevoorschijn (gelukkig maar) zodat we buiten de aankomsthal konden wachten op de shuttlebus naar de autoverhuurder. Volgens mij maakte Erwin zich al bijna zorgen, maar binnen 10 minuten was de shuttle er.
Het ophalen van een huurauto vind ik altijd een crime: ze proberen je altijd meer aan te smeren dan wat je besteld hebt (nog extra verzekeringen, een grotere autoklasse, een tollpas). Nou ja, die tollpass hebben we dan toch maar gedaan. Voor $ 13,95 (voor de hele periode) mogen we nu door de “fast-lane” rijden; de kosten worden automatisch afgeschreven…..heerlijk, geen geklungel met kleingeld etc. En we schijnen nogal wat tolwegen tegen te komen, dus dat is mooi.
De dame achter de auto beweerde dat we onze koffers nooit in de “intermediate” klasse zouden krijgen, maar dat is ons de volgende keer ook gelukt. Nog eens een extra goedkoop aanbod, maar nee, we zijn er niet op ingegaan. Nadat het papierwerk geregeld was zijn we de auto op gaan halen. Iemand van de verhuur vroeg welke klasse auto we hadden, keek naar onze koffers en gaf ons vervolgens een Chevrolet Impala mee: nou, zeker weten dat die koffers erin passen hoor!! Erwin was erg blij met zo’n grote auto, al was het even zoeken hoe je de (bestuurders)stoel naar voren zet.
Op naar het hotel! De 1e tolweg kwamen we al tegen: een lange tunnel die ons de stad Boston uitleidde en….de tollpas werkte goed: we kregen groen licht. Het was zo’n 1 ½ uur rijden naar onze eerste overnachting in Hyannis op Cape Cod, goed te doen dus na een lange vlucht (inmiddels was het 14.15 uur). Bij het hotel aangekomen ingecheckt, mooie grote kamer met 2 grote bedden…heerlijk! Bij het leeghalen van de auto bleek dat we een Canadese auto hebben….huh?!?! Nou ja, weten we ook hoe dat rijdt met een Canadees kenteken (niet anders dan met een Amerikaans kenteken). Ook zagen we dat we alleen met E85 mochten tanken: een ecologische brandstof, gemaakt van mais. Erwin is bij de receptie gaan navragen of dat een beetje gangbaar is, maar dat bleek niet het geval. Dus gisteravond (inmiddels hadden we al gegeten) de autoverhuur gebeld of er écht alleen maar E85 in kan/mag, want anders zouden we vandaag de auto maar gaan omruilen in Boston. Gelukkig….er kan/mag ook loodvrij 87 of 89 in, dus we konden vandaag “gewoon” ons programma volgen.
Om 20:00 gingen we slapen, we waren best wel moe (onze biologische klok stond op 02.00 uur, dus dat klopte wel). Allebei onrustig geslapen vannacht en om 8 uur vanmorgen opgestaan. Na het ontbijt zijn we de auto ingestapt voor een rondje Cape Cod.
Rond Cape Cod hangt een bijna mytische sfeer, mogelijk doordat veel eerste voetstappen van kolonisten (pilgrims) hier werden gezet. Veel Amerikanen hebben tegenwoordig aan Cape Cod een eerste vakantieherinnering. Ook nu nog is de Cape een geliefde bestemming, de stranden behoren tot de mooiste van New England. Cape Cod heeft de vorm van een krabbenschaar en heeft maar liefst ruim 450 km kustlijn.
Op Cape Cod staan ook veel vuurtorens aan de oceaankant; in vroegere tijden zijn er veel schepen vergaan voor de kust. Wij hebben er 3 bezocht: een mooie witte (in Chatham), een rood-witte (in Nauset (deze staat ook afgebeeld op de zakjes van Cape Cod Potato Chips)) en een witte die een verfje nodig heeft (bij Truro. Erg schattig allemaal en dat is ook de indruk van de rest van Cape Cod: erg schattig…we hebben al zoveel leuke schattige huisjes gezien, alleen mag er wel wat meer aan onderhoud gedaan worden.
Begin van de middag kwamen we aan bij het eind van Historic Route 6 (in Provincetown). Ook weer zo leuk: de weg maakt daar gewoon een lus en gaat weer terug (lijkt tramlijn 11 wel! :) ). In Provincetown staat een Pilgrimsmonument, omdat de Pilgrims op 11 november 1620 hier voor het eerst voet aan land hebben gezet. Dit deel van de USA heeft dus beduidend meer historie dan in Florida!
In Provincetown hebben we de pier afgelopen en gekeken waar we morgen moeten zijn als we met een boot een walvistocht gaan maken (nee…alleen kijken, niet afmaken). We hebben het gevonden. Tijd voor een lekker broodje in het zonnetje op een terras aan het strand…we kunnen het slechter treffen!
Hierna weer terug naar Hyannis (zeg maar “Jannis”). Het tweede deel van de terugreis hebben we weer over een binnendoor weggetje gereden, door diverse schattige dorpjes, met even schattige huisjes (meestal van hout).
Zoals gezegd: morgen gaan we walvissen spotten…hopelijk!
PS: excuses dat jullie 5x een e-mail hebben gehad dat ik een verslag geplaatst had (toch echt maar 1 verslag en niet 5!). Door de slechte internetverbinding hier in het hotel, dacht ik dat het verslag nog niet verzonden was, en bleef dus maar op "plaatsen" klikken. Nogmaals sorry!
Inmiddels is het al dinsdagavond, dus we zijn jullie wel een verslag verschuldigd. We hebben een goede vlucht gehad, waarvan we dachten dat we met vertraging zouden vertrekken (laat instappen), maar 5 minuten voor de oorspronkelijke vertrektijd (11.30 uur) reden we al van de gate. De luchtstroom zat mee, want we zijn zo’n 3 kwartier eerder aangekomen dan gepland. Bij de immigration ging het ook allemaal vrij vlot…wij waren het enige toestel waarvan de mensen door de immigration moesten. De koffers kwamen ook vrij vlot tevoorschijn (gelukkig maar) zodat we buiten de aankomsthal konden wachten op de shuttlebus naar de autoverhuurder. Volgens mij maakte Erwin zich al bijna zorgen, maar binnen 10 minuten was de shuttle er.
Het ophalen van een huurauto vind ik altijd een crime: ze proberen je altijd meer aan te smeren dan wat je besteld hebt (nog extra verzekeringen, een grotere autoklasse, een tollpas). Nou ja, die tollpass hebben we dan toch maar gedaan. Voor $ 13,95 (voor de hele periode) mogen we nu door de “fast-lane” rijden; de kosten worden automatisch afgeschreven…..heerlijk, geen geklungel met kleingeld etc. En we schijnen nogal wat tolwegen tegen te komen, dus dat is mooi.
De dame achter de auto beweerde dat we onze koffers nooit in de “intermediate” klasse zouden krijgen, maar dat is ons de volgende keer ook gelukt. Nog eens een extra goedkoop aanbod, maar nee, we zijn er niet op ingegaan. Nadat het papierwerk geregeld was zijn we de auto op gaan halen. Iemand van de verhuur vroeg welke klasse auto we hadden, keek naar onze koffers en gaf ons vervolgens een Chevrolet Impala mee: nou, zeker weten dat die koffers erin passen hoor!! Erwin was erg blij met zo’n grote auto, al was het even zoeken hoe je de (bestuurders)stoel naar voren zet.
Op naar het hotel! De 1e tolweg kwamen we al tegen: een lange tunnel die ons de stad Boston uitleidde en….de tollpas werkte goed: we kregen groen licht. Het was zo’n 1 ½ uur rijden naar onze eerste overnachting in Hyannis op Cape Cod, goed te doen dus na een lange vlucht (inmiddels was het 14.15 uur). Bij het hotel aangekomen ingecheckt, mooie grote kamer met 2 grote bedden…heerlijk! Bij het leeghalen van de auto bleek dat we een Canadese auto hebben….huh?!?! Nou ja, weten we ook hoe dat rijdt met een Canadees kenteken (niet anders dan met een Amerikaans kenteken). Ook zagen we dat we alleen met E85 mochten tanken: een ecologische brandstof, gemaakt van mais. Erwin is bij de receptie gaan navragen of dat een beetje gangbaar is, maar dat bleek niet het geval. Dus gisteravond (inmiddels hadden we al gegeten) de autoverhuur gebeld of er écht alleen maar E85 in kan/mag, want anders zouden we vandaag de auto maar gaan omruilen in Boston. Gelukkig….er kan/mag ook loodvrij 87 of 89 in, dus we konden vandaag “gewoon” ons programma volgen.
Om 20:00 gingen we slapen, we waren best wel moe (onze biologische klok stond op 02.00 uur, dus dat klopte wel). Allebei onrustig geslapen vannacht en om 8 uur vanmorgen opgestaan. Na het ontbijt zijn we de auto ingestapt voor een rondje Cape Cod.
Rond Cape Cod hangt een bijna mytische sfeer, mogelijk doordat veel eerste voetstappen van kolonisten (pilgrims) hier werden gezet. Veel Amerikanen hebben tegenwoordig aan Cape Cod een eerste vakantieherinnering. Ook nu nog is de Cape een geliefde bestemming, de stranden behoren tot de mooiste van New England. Cape Cod heeft de vorm van een krabbenschaar en heeft maar liefst ruim 450 km kustlijn.
Op Cape Cod staan ook veel vuurtorens aan de oceaankant; in vroegere tijden zijn er veel schepen vergaan voor de kust. Wij hebben er 3 bezocht: een mooie witte (in Chatham), een rood-witte (in Nauset (deze staat ook afgebeeld op de zakjes van Cape Cod Potato Chips)) en een witte die een verfje nodig heeft (bij Truro. Erg schattig allemaal en dat is ook de indruk van de rest van Cape Cod: erg schattig…we hebben al zoveel leuke schattige huisjes gezien, alleen mag er wel wat meer aan onderhoud gedaan worden.
Begin van de middag kwamen we aan bij het eind van Historic Route 6 (in Provincetown). Ook weer zo leuk: de weg maakt daar gewoon een lus en gaat weer terug (lijkt tramlijn 11 wel! :) ). In Provincetown staat een Pilgrimsmonument, omdat de Pilgrims op 11 november 1620 hier voor het eerst voet aan land hebben gezet. Dit deel van de USA heeft dus beduidend meer historie dan in Florida!
In Provincetown hebben we de pier afgelopen en gekeken waar we morgen moeten zijn als we met een boot een walvistocht gaan maken (nee…alleen kijken, niet afmaken). We hebben het gevonden. Tijd voor een lekker broodje in het zonnetje op een terras aan het strand…we kunnen het slechter treffen!
Hierna weer terug naar Hyannis (zeg maar “Jannis”). Het tweede deel van de terugreis hebben we weer over een binnendoor weggetje gereden, door diverse schattige dorpjes, met even schattige huisjes (meestal van hout).
Zoals gezegd: morgen gaan we walvissen spotten…hopelijk!
PS: excuses dat jullie 5x een e-mail hebben gehad dat ik een verslag geplaatst had (toch echt maar 1 verslag en niet 5!). Door de slechte internetverbinding hier in het hotel, dacht ik dat het verslag nog niet verzonden was, en bleef dus maar op "plaatsen" klikken. Nogmaals sorry!
-
25 September 2013 - 06:13
Hans En Herma:
Hi Mathilda en Erwin,
Leuk jullie weer te volgen, geniet er van -
25 September 2013 - 08:50
:
Hoi Vakantiegangers,
altijd weer fijn als de vlucht goed is verlopen.. en geen gekke dingen bij immigration en met de koffers.
Een robuuste auto.. wat wil je nog meer.
Een heel leuke dag, leuke plaatsjes en zo te zien prachtig weer. En dan is dit nog meer de eerste dag..dat belooft nog wat!!
Veel plezier met (hopelijk veel) walvis spotten.. het is jammer dat die beesten niet op afroep komen ;-)
groetjes van ons
-
25 September 2013 - 09:23
Edith Veldhuizen:
Hallo Mathilda en Erwin,
Fijn dat de heenreis zo voorspoedig is verlopen. Mooie foto's hebben jullie al gemaakt, en heel interessant om wat van de geschiedenis van Cape God te lezen.
Heel veel plezier met het spotten van de walvissen.
Groetjes, Edith -
25 September 2013 - 09:26
Papa En Mama:
Lieve vakantiegangers,
Heel leuk om na het opstaan te kijken of jullie wat geschreven hebben en ja hoor er staat een heel verhaal.
Wat een mooie auto en een "gedoe" er omheen, maar goed het is nu wel gemakkelijk zo.
Jullie hebben al genoten van huisjes, schattige vuurtorens en zo meer.
Mooie foto's.
Als jullie dit nog lezen voordat jullie vandaag weggaan dan wensen wij jullie veel walvisplezier.
Liefs van ons xxx -
25 September 2013 - 11:11
Giacomo:
verslaggeefster Mathilde is weer op dreef!
en het waren er geen 5, maar 10!
giacomo -
26 September 2013 - 20:44
Alex:
poeh, bijna 5x gelezen :P
Goed weer zo te zien?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
