Dag 13: Perito Morenogletsjer

Na heerlijk geslapen te hebben op een schoon en fris opgemaakt bed ;) hebben we weer genoten van ons eenvoudig ontbijtje. Jullie zullen je vast afvragen wat het eenvoudige ontbijt inhoudt. In dit hotel is het als volgt: geroosterd brood met jam, jam, jam of suiker (in mijn geval), zandkoekjes, sap en koffie of thee. Eenvoudig of niet?

We moesten tussen 7.45 en 8.00 uur klaarstaan om voor onze excursie naar de Perito Moreno gletsjer gebracht te worden. Deze gletsjer ligt in het nationaal park Los Glaciares, waar we in El Chaltén ook al waren. Dit park is in 1937 tot nationaal park verklaard en Unesco heeft het in 1981 op de lijst van werelderfgoed geplaatst. In dit park liggen de grootste en indrukwekkendste gletsjers van het land. De maar liefst 50 gletsjers binnen de parkgrenzen vormen samen de grootste compacte ijsmassa op het vasteland, op Antarctica na.

De spectaculairste gletsjer is de wereldberoemde Perito Moreno, een ijsrivier van een kilometer breed en 60 m hoog die uitmondt in een kristalhelder meer. De gletsjer, eind 19e eeuw ontdekt door de geoloog Francisco Perito Moreno, is één van de weinige gletsjers ter wereld die nog steeds groeien. Deze toename, veroorzaakt door zware sneeuwval op grote hoogte, zorgt ervoor dat de gletsjer langzaam vooruit schuift. De ijswanden zijn echter niet bestand tegen het toenemende gewicht en regelmatig breken er dan ook onder oorverdovend gekraak metershoge stukken ijs af.

Na ongeveer 1 ½ uur rijden kwamen we aan bij de gletsjer. We hebben vandeweek de Glaciar Viedma gezien, maar de Perito Moreno gletsjer is net zo indrukwekkend. Het grote verschil is dat de Glaciar Viedma als een tong het meer inglijdt en de Perito Moreno heeft aan het eind steile wanden. Door de verschuiving van de gletsjer is deze sinds kort tegen een deel van het vaste land aangeduwd, waardoor het meer, waarin de gletsjer uitstroomt, nu een natuurlijk dam heeft. Aan de ene kant van de gletsjertong staat het meer inmiddels een paar meter hoger dan aan de andere kant van de gletsjertong.

Bij deze gletsjer heb je allemaal wandelpaden, waar vandaan je de gletsjer kunt bekijken. We hadden hier ruim de tijd voor, maar liefst 4 uur lang. Wij hebben niet heel veel van die paden belopen; het was té indrukwekkend om het allemaal te bekijken. Inderdaad hoorde je regelmatig stukken ijs van de gletsjer afbreken. Het geluid komt een beetje overeen met onweer of vuurwerk. Het geluid kwam echter pas nadat het was afgebrokkeld, dus het was zaak om goed te kijken of je ergens iets zag vallen. Daardoor waren we ook een beetje “bang” om weg te lopen, bang om een grote afbrokkeling te missen. Nadat we toch een stukje verder waren gelopen, zagen we een mooie spits die op vallen stond. De top liet aan de achterkant al los, waardoor er een flinke spleet ontstond. Naar ons idee – en het idee van meerdere kijkers – leek het alsof die spleet toch steeds breder werd. Maar helaas…we hebben het niet zien vallen. Een parkranger vertelde dat het vermoedelijk wel vandaag of morgen zal afbreken. Nou ja…dan maar niet in ons bijzijn.

Om 14:00 uur reed de bus weer terug naar El Calafate, waar we rond 15.45 uur bij het hotel werden afgezet. Daar kreeg ik een antwoord whatsappie van mijn collega Nicoline, die momenteel met haar man Bert, ook in Argentinië verblijft en vanavond zelfs ook in El Calafate zal aankomen. Uiteindelijk spreken we af dat we elkaar om 19.30 uur zullen treffen in een restaurant, waar we met z’n vieren een hapje zullen gaan eten. Hoe bizar is dat trouwens….zit je bijna aan het eind van de wereld kom je elkaar nog tegen. We hebben heerlijk en gezellig zitten eten, al ging het niet zo goed met de bediening. Eigenlijk wel hilarisch…de ober was naar ons idee verliefd op zijn collega, waardoor onze bestellingen slecht of voor de helft bij hem overkwamen. Uiteindelijk hebben we alles gekregen wat we wilden. Uiteraard hebben we gelijk vakantiebelevenissen uitgewisseld. Voor mijn collega’s die dit verslag ook lezen: jullie krijgen allemaal de groeten van Nicoline!!

Na het eten zijn wij gelijk teruggegaan naar het hotel, aangezien de wekker morgen errug vroeg afgaat…té vroeg naar mijn idee, maar ja, de bus vertrekt, dus ik heb geen keuze!