Dag 22: Buenos Aires

Vandaag hadden we wederom een vrije dag ter besteding in Buenos Aires. Gelukkig schijnt het zonnetje, dus dat maakt veel van gisteren goed. We hebben besloten om de “hop-on-hop-off”bus te nemen vandaag. Om 10.30 uur kopen we ons kaartje, waarmee we de hele dag door de stad kunnen rijden en in- en uit kunnen stappen, bij de haltes waar we willen. Op ons kaartje staat dat we de bus van 10.50 uur kunnen nemen, maar als die bus al 10 minuten te laat aankomt, mogen we niet meer naar binnen. “De bus zit vol” wordt gezegd. Maar bij het wegrijden blijkt dat de gehele benedenverdieping leeg is; alleen het bovendek is vol. Nou ja, dan maar de eerstvolgende bus.

Aangezien Erwin de wijk La Boca zo ontzettend leuk vond, ik ook hoor trouwens, besluiten om als eerste daar uit te stappen. La Boca is dat wijkje met al die kleurrijke huisjes. We zijn uitgestapt bij het stadion van de voetbalclub CA Boca Juniors, welke wordt beschouwd als één van de grote vijf van Argentinië. Diego Maradona is zijn professionele voetbalcarrière bij deze club gestart en geëindigd. Het stadion biedt plaats aan 57.395 toeschouwers. De vorige keer dat wij hier waren, wilde ons transferbusje langs het stadion rijden, maar aangezien die dag een thuiswedstrijd gespeeld werd, werden we door de politie niet toegelaten. Een thuiswedstrijd verloopt namelijk niet vaak zonder agressie en relletjes. Vandaag was het rustig, dus een beetje langs het stadion gelopen. Grappig om te vermelden is het ontstaan van de clubkleuren blauw-geel. Volgens de legende had Boca in 1906 exact hetzelfde shirt als Nottingham de Almagro en beide clubs speelden tegen elkaar om te beslissen wie het truitje mocht houden. Boca verloor en moest op zoek naar nieuwe clubkleuren. Er werd besloten om de kleuren van de vlag te nemen van het eerste schip dat in de haven aankwam. Dit bleek het Zweedse vrachtschip Drottning Sophia te zijn. Hierdoor werden de Zweedse kleuren gekozen. Vervolgens zie je in de hele wijk de blauw-gele kleuren terugkomen. Sommige huizen zijn zelfs in die kleuren geschilderd.

Na het stadion zijn we via bar “El Estano 1880” gelopen. Begonnen in 1890 (waarom heet het dan 1880?) als een opslagplaats en uiteindelijk werd het een café en ontmoetingsplaats voor kunstenaars en bohemiens. Het is één van de oudste opvallende bars in BA. Op het moment dat wij er langsliepen was er nog niet veel klandizie. Men was er drukker bezig met het plaatsen van een nieuwe grote Amerikaanse koelkast.

Via een aantal straatjes kwamen we uit bij de Caminito, het hart van de wijk, met de bekende gekleurde huisjes en de straatverkopers die proberen hun kunstwerken te slijten. We besloten eerst maar eens wat empanadas als lunch weg te werken. Na de lunch hebben we wat rondgelopen over de Caminito en aangrenzende straatjes. We kwamen ook nog een Diego Maradona look-a-like tegen, die maar bleef zeggen dat hij Diego was. Nou, als dat zo zou zijn, dan zou hij hordes fans om hem heen hebben gehad en niet onze aandacht hoeven te vragen.

Inmiddels liep de temperatuur lekker op naar de 23 graden ongeveer en liepen wij naar de busstop in de wijk. We lieten ons verder rondrijden en besloten uit te stappen bij Puerto Madero; het havengebied waar we gisteren ook rond hebben gelopen, maar we door de vele regen niet veel hebben kunnen zien. In de zon zag het er allemaal een stuk vriendelijker uit en was het gezellig druk op de wandelpromenades. De brug Puente de la Mujer hebben we nu dus ook veel beter kunnen fotograferen. Bij deze brug ligt een oud fregat dat nu dienst doet als museum: de Presidente Sarmiento. Een van oorsprong in 1897 gebouwd schip, dat diende als opleidingsschip voor de Argentijnse marine.
Aan de doks blijkt ook nog de Nederlandse ambassade te zitten. Die hebben het niet verkeerd bekeken, met het voortreffelijke uitzicht.

We laten ons verder de stad doorrijden, met de dubbeldekker. We komen o.a. door wijken als Retiro (waar ook het station in ligt), Palermo (met z’n mooie groene parken) en Recoleta (waar Evita begraven lig). We zitten op het bovendek en kunnen op deze manier een hoop mooie foto’s maken. Het is de moeite van het reizen met deze bus zeker waard. Wanneer je niet zou uitstappen, zou je er maar liefst 3 uur over doen eerdat je het rondje gerond hebt.

Tegen 17.30 uur zijn we weer aan het beginpunt. Als we in Café Tortoni een drankje willen drinken, blijkt er net als gisteren weer een rij voor de deur te staan. We besluiten naar het hotel terug te lopen en daar een begin te maken met het leegdrinken van de fles wijn die wij vanmorgen bij het kopen van ons buskaartje ontvingen.

Om 20.00 uur staat iedereen in de lobby paraat om voor de laatste keer uit eten te gaan. Mieke heeft een tafel gereserveerd in El Museo del Jamón. Wij dachten werkelijk dat we in een museum zouden gaan eten, maar het blijkt een restaurant met deze naam te zijn. Wel hangen er overal hammetjes in het pand. Als de naam gegeven is vanwege de leeftijd van de hammetjes, dan weet ik niet of ik van die hammetjes wil eten….

We besluiten onze keuzes van de menukaart te laten afhangen van het aantal pesos dat we nog in ons bezit hebben. Helaas is dit een wat duurder restaurant, wat wij met ons restant aan pesos eigenlijk niet kunnen betalen, maar gelukkig is er nog wel wat keuze voor ons. Erwin een lekker schnitzeltje en ik een kipfilet, met een witte wijnsaus met prei en kaas erover. We smullen allebei.

Voordat we gaan eten wordt de afscheidsspeech voor Mieke uitgesproken door onze jongste telg uit het gezelschap. Niemand had het beter kunnen doen door hem; we hebben allemaal buikpijn van het lachen!! Mieke is blij verrast met deze speech…en bedankt ons ook voor het feit dat we zo’n leuke groep zijn.

Voordat we weggaan nemen we afscheid van 5 reizigers uit de groep, aangezien zij de reis hebben verlengd met een bezoek aan de Iguacu watervallen, op de grens met Argentinië en Brazilië. Deze 5 mensen worden komende nacht om 5:00 uur door een taxi opgehaald.
Het is weer ten 23.30 uur als we het restaurant verlaten en over twaalven als we ons licht op de kamer weer uitdoen. Onze laatste nacht in Argentinië is aangebroken….