Dag 10: naar El Chaltén

Gelukkig het is zondag, dus mag de wekker vandaag op 6:00 uur! Wetende dat we weer mooie dingen gaan zien, kunnen we dit volhouden. Om 7.20 uur worden we door een luxe touringbus (dubbeldeks) opgehaald om naar een busstation gebracht te worden. Wat Mieke niet wist, was dat we in de bus konden blijven zitten. Zij ging ervan uit dat we op het busstation op een andere bus moesten overstappen om naar El Chaltén te gaan, maar dat bleek dus niet te hoeven. Wel zo makkelijk!

Om 8 uur reed de bus – inmiddels volgeladen met andere toeristen – weg. Eerlijk gezegd heb ik er daarna even niets meer van mee gekregen, maar volgens Erwin reden we door een mooi gebied, met uitgestrekte kale vlaktes. Volgens de reisbeschrijving van Djoser zouden de te rijden 220 km. afgelegd worden over deels onverharde wegen, maar gelukkig blijkt die informatie verouderd en is de gehele weg naar El Chaltén geasfalteerd.

Halverwege de rit zijn we gestopt in het pittoreske La Leona. Niet meer dan een hotel en coffeecorner dat dit dorp rijk is, maar wel met een enorme geschiedenis. Op onze landkaart van Argentinië staat er bij deze plaats geschreven dat Butch Cassidy en Sundance Kid zich hier een maand in dit hotel verborgen hebben gehouden, na een bankroof in Rio Gallegos. Kijk…dat zijn nog eens leuke wetenswaardigheden! Zowel Erwin als ik hebben gezocht of we iets konden vinden (een plaquette o.i.d.) maar helaas.

Nadat we door een schraal en verlaten steppelandschap zijn gereden, komen we rond het middaguur aan in El Chaltén, een ontzettend mooi plaatsje in Patagonië. El Chaltén is een van de rest van de wereld afgesloten rustig dorpje, in het hart van de Andes en aan de voet van de Fitz Roy. De indianen hebben de berg Fitz Roy Chaltén, oftewel ‘vulkaan’ gedoopt. De top van de berg is immers vaak in een dicht wolkendek gehuld, waardoor hij op een uitbarstende vulkaan lijkt. Eerst werd er nog een verplichte stop gemaakt bij het informatiegebouw van het nationale park Los Glaciares, waar we instructies kregen over de diverse mogelijke trailtjes die je hier kunt lopen. We kregen een kaart mee waarop alle routes getekend stonden, met de duur van de trail en de lengte van de trail. Altijd handig! Daarna door naar het hotel, waar we gelijk de spullen op onze kamers konden zetten.
De middag stond – voor velen van ons – in het teken van een korte wandeling naar Mirador de los Condores en de Mirador de las Aguilas. Zo ook voor ons, maar niet nadat we eerst bij Resto Bar Mathilda wat zijn gaan eten. Ja…jullie lezen het goed…Resto Bar MATHILDA. Precies hetzelfde geschreven. Mijn naam kom je sowieso niet vaak tegen en al helemaal niet met dezelfde schrijfwijze. We hebben een heerlijk broodje gegeten, gevuld met vlees, paprika, champignons en andere groentes. Het was een hele maaltijd. Gelukkig daarna een stuk lopen.

Op de eerste 100 m van de wandeling kwamen we al 4 inheemse vogelsoorten tegen. Vraag me niet welke, want ik ben geen vogelaar. Eenmaal de afslag naar onze route genomen, moesten we gelijk ongeveer 100 m omhoog klimmen. Maar daar eenmaal aangekomen, bleek je een prachtig zicht over El Chaltén te hebben, dat dus ingesloten in een dal ligt.

Het weer is vandaag anders dan de laatste dagen: het is bewolkt en wel koeler, maar met het wandelen loop je jezelf toch weer warm. Alleen doordat het bewolkt was, hadden we geen compleet zicht op de berg Fitz Roy, wat achter El Chaltén ligt, maar wellicht komt dat nog de komende dagen. Ook staat hier best wel een windje. Nou blijkt dat er altijd te staan, maar ze kennen hier 2 “maten” in wind: “het waait” (zo’n 60 a 70 km per uur) of “het waait erger” (zo’n 120 tot 140 km per uur). Vandaag “waait het” en vanaf woensdag “waait het erger”.

We hebben genoten van alle vergezichten die we kregen. Soms krijg je hier het idee dat je aan het einde van de wereld bent. Maar dat zijn we niet, daar gaan we later deze reis nog komen.

Onderweg spotten we weer een aantal condors. Mooi om te zien hoe deze gigantische vogels zich op de stromen van de wind laten meevoeren. Het lukt alleen nog niet om ze op beeld vast te leggen.

Na diverse fotomomentjes zijn we een kleine 2 uur lopen later bij het viewpoint van Mirador de las Aguilas aangekomen. We keken uit op het Lago Viedma. Dit meer zullen we morgen nog nader gaan bekijken, maar nu zagen we de ijsschotsen van de gletsjer Viedma al in het meer drijven. We zijn nog een aantal meters verder omhoog gestegen om het uitzicht steeds vanaf een ander mooi punt te bekijken. Je wilt niet weten hoe klein je je hier voelt in deze omgeving.

Na alle foto’s gemaakt te hebben, zijn we naar beneden afgedaald om uiteindelijk de laatste meters naar het viewpoint Mirador de los Condores te lopen. Vanaf hier hadden we een prachtig zicht op het dorpje El Chaltén en de berg Fitz Roy. Helaas bleef het te bewolkt om de toppen van de Fitz Roy te zien. Aangezien de wind best wel sterk was, zijn we achter wat rotsen gaan zitten, om te wachten of de condor voorbij zou vliegen. Ons wachten werd beloond! We hebben meerdere condors gezien en er foto’s van kunnen maken. Helaas vlogen ze wel nog ver weg, maar bij het inzoomen van de gemaakte foto zien we duidelijk alle kenmerken van de condor. Een prachtig mooi gezicht.

Gevuld met mooie indrukken zijn we naar Al Chaltén afgedaald. Eenmaal in het dorpje hebben we gelijk onze lunchpakketten voor morgen gekocht.

Vanavond zijn we met een groot deel van de groep weer gaan eten: we hadden beiden een lekkere tagliatelle. Het was weer een gezellige avond.

Morgen mogen we een beetje uitslapen. Dat komt mooi uit want er staat ons een zeer actieve middag te wachten. Daarover later meer…..