Mt. Washington
Door: Mathilda
Blijf op de hoogte en volg Erwin en Mathilda
09 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Woodstock
Vanmorgen werden we met vriestemperaturen wakker: niet in de kamer, maar wel buiten. De dauw op het gras was mooi bevroren, een mooie blauwe lucht: dat beloofde een mooie dag te worden. En dat werd het ook.
Leuk om jullie reacties te lezen op hetgeen wij vandaag zouden gaan doen. Bep kwam er met het “ritje in een stoomtrein” het dichtste bij.
Zo’n 35 mijl van het hotel kun je namelijk een ritje maken met “The Mount Washington Cog Railway” naar de top van Mt. Washington. Zoals al in een eerder verslag geschreven: de hoogste top van de staat New Hampshire op 1.917 m. hoogte. Dit zal tevens het hoogste punt tijdens onze reis blijken te zijn.
De Mount Washington Cog Railway is de eerste bergbeklimmende tandradspoorweg in de wereld en werd op 3 juli 1869 geopend. De spoorlijn begint in de plaats Bretton Woods op een hoogte van 823 meter boven zeeniveau, en eindigt op de top van Mount Washington. Het is de op één na steilste spoorlijn van de wereld met een gemiddelde stijging van 25% en een maximale stijging van 37,41%. De spoorlijn is in gebruik om toeristen naar de top van de berg te brengen. Biodiesel locomotieven duwen de wagons de berg op. Er is nog 1 stoomlocomotief, die de 1e rit van de dag verzorgt. De spoorlijn is ongeveer 5 km lang.
Wij hadden zondagavond deze trein al gereserveerd, ervan uitgaande dat vandaag de mooiste dag zou zijn, op basis van de weervoorspellingen. Achteraf klopte dat gelukkig. We hadden de trein van 11:30 uur gereserveerd, dat was niet met de stoomlocomotief, maar met de biodiesel loc.
We waren erg op tijd om onze tickets op te halen en zijn bijna gelijk maar in de rij gaan staan om in te stappen, alhoewel dat nog een kleine 3 kwartier duurde. De zitplaatsen waren op basis van “first come, first seat”. Wij stonden als 2e stel in de rij, dat betekende dus dat we een plekje vooraan hadden, met zicht op de tandradbaan naar boven. Voor zover nog niet duidelijk is geworden in de inleiding: de locomotief duwt de wagon de berg op en hangt dus achter de wagon. De loc en de wagon zijn niet met elkaar verbonden, maar “leunen” tegen elkaar.
Het was een bijzondere rit naar boven, waarbij we ongeveer halverwege een dubbeltrack hadden – de rest was singletrack – en even stil bleven staan om de neergaande treintjes te laten passeren. Heel apart…de trein staat dan ook echt stil! Daarna kwam het steilste stuk van de rit: Jacob’s Ladder met een stijgingspercentage van 37,41% ! Als je nu rechtop ging staan, helde je helemaal naar voren…bizar.
Op de top van Mt. Washington – de summit – werden we getrakteerd met de mooiste uitzichten die je je maar voor kunt stellen. Geen wolkje aan de lucht, terwijl dat afgelopen wel anders was. Gisteren en eergisteren bleek de trein zelfs niet helemaal tot bovenaan te zijn gereden, maar tot ¾! Wéér een gelukje tijdens onze reis…we blijven het maar krijgen.
We hadden boven een uur de tijd om foto’s te maken en te genieten van het uitzicht. Dat hebben we dan ook zeker gedaan!
Op onze weg terug naar beneden, bleken de bankjes in de wagon omgedraaid te zijn. Wij waren als laatste ingestapt, zodat we onze plekken niet meer konden kiezen. Maakte niet uit hoor; we hebben ook nu genoten van het zicht naar beneden.
Dit was een super mooie en leuke afsluitende dag van onze tijd in de White Mountains. Morgen rijden we weer naar de kust, naar Bar Harbor in de staat Maine. Erwin heeft gepland dat dit een rit van 260 mijl – zo’n 410 km. – zal zijn…we zullen zien!
Leuk om jullie reacties te lezen op hetgeen wij vandaag zouden gaan doen. Bep kwam er met het “ritje in een stoomtrein” het dichtste bij.
Zo’n 35 mijl van het hotel kun je namelijk een ritje maken met “The Mount Washington Cog Railway” naar de top van Mt. Washington. Zoals al in een eerder verslag geschreven: de hoogste top van de staat New Hampshire op 1.917 m. hoogte. Dit zal tevens het hoogste punt tijdens onze reis blijken te zijn.
De Mount Washington Cog Railway is de eerste bergbeklimmende tandradspoorweg in de wereld en werd op 3 juli 1869 geopend. De spoorlijn begint in de plaats Bretton Woods op een hoogte van 823 meter boven zeeniveau, en eindigt op de top van Mount Washington. Het is de op één na steilste spoorlijn van de wereld met een gemiddelde stijging van 25% en een maximale stijging van 37,41%. De spoorlijn is in gebruik om toeristen naar de top van de berg te brengen. Biodiesel locomotieven duwen de wagons de berg op. Er is nog 1 stoomlocomotief, die de 1e rit van de dag verzorgt. De spoorlijn is ongeveer 5 km lang.
Wij hadden zondagavond deze trein al gereserveerd, ervan uitgaande dat vandaag de mooiste dag zou zijn, op basis van de weervoorspellingen. Achteraf klopte dat gelukkig. We hadden de trein van 11:30 uur gereserveerd, dat was niet met de stoomlocomotief, maar met de biodiesel loc.
We waren erg op tijd om onze tickets op te halen en zijn bijna gelijk maar in de rij gaan staan om in te stappen, alhoewel dat nog een kleine 3 kwartier duurde. De zitplaatsen waren op basis van “first come, first seat”. Wij stonden als 2e stel in de rij, dat betekende dus dat we een plekje vooraan hadden, met zicht op de tandradbaan naar boven. Voor zover nog niet duidelijk is geworden in de inleiding: de locomotief duwt de wagon de berg op en hangt dus achter de wagon. De loc en de wagon zijn niet met elkaar verbonden, maar “leunen” tegen elkaar.
Het was een bijzondere rit naar boven, waarbij we ongeveer halverwege een dubbeltrack hadden – de rest was singletrack – en even stil bleven staan om de neergaande treintjes te laten passeren. Heel apart…de trein staat dan ook echt stil! Daarna kwam het steilste stuk van de rit: Jacob’s Ladder met een stijgingspercentage van 37,41% ! Als je nu rechtop ging staan, helde je helemaal naar voren…bizar.
Op de top van Mt. Washington – de summit – werden we getrakteerd met de mooiste uitzichten die je je maar voor kunt stellen. Geen wolkje aan de lucht, terwijl dat afgelopen wel anders was. Gisteren en eergisteren bleek de trein zelfs niet helemaal tot bovenaan te zijn gereden, maar tot ¾! Wéér een gelukje tijdens onze reis…we blijven het maar krijgen.
We hadden boven een uur de tijd om foto’s te maken en te genieten van het uitzicht. Dat hebben we dan ook zeker gedaan!
Op onze weg terug naar beneden, bleken de bankjes in de wagon omgedraaid te zijn. Wij waren als laatste ingestapt, zodat we onze plekken niet meer konden kiezen. Maakte niet uit hoor; we hebben ook nu genoten van het zicht naar beneden.
Dit was een super mooie en leuke afsluitende dag van onze tijd in de White Mountains. Morgen rijden we weer naar de kust, naar Bar Harbor in de staat Maine. Erwin heeft gepland dat dit een rit van 260 mijl – zo’n 410 km. – zal zijn…we zullen zien!
-
10 Oktober 2013 - 10:31
Bep Van Der Zwan:
Toch een ritje met de trein. Wat een bijzondere trein en wat een mooi landschap.
Wat hebben jullie het goed gegokt om voor deze dag te bespreken. Het spoor is gelukkig niet in handen van de staat, zou heel jammer zijn geweest. Het is daar al schitterend, maar met een zonnetje erbij en zo'n heldere lucht is het helemaal supermooi.
Vandaag maar weer een goede reis naar jullie volgende verblijfplaats.
Groetjes. -
10 Oktober 2013 - 11:15
Papa En Mama.:
Hoi bofferd's.
Zo dan, wat een geweldige dag hebben jullie gehad.
Superleuk om in zo'n bijzondere tandradtrein te zitten en daarmee tot 1917m hoogte te gaan, leuke foto van jullie samen. Heel apart dat zo'n trein dan naar boven wordt geduwd. Gelijk hadden jullie ook om te blijven staan wachten want plekje vooraan op deze manier daar heb je dan ook het mooiste uitzicht bij,super.
Wat een prachtig mooi uitzicht en prachtige foto's, wat boften jullie dat het prachtig weer was en de trein daardoor helemaal naar boven ging.
Is de loc gedraaid als de trein naar beneden gaat of rijdt hij achterstevoren naar beneden? dit was een vraagje die in mij naar boven kwam.
Mathilda heb je in de trein ook nog voor je zelf de Jacob's ladder gezongen?
Vandaag een fijne, goeie reis naar het volgende vakantieadres.
Liefs van ons samen xxx -
10 Oktober 2013 - 11:23
Papa En Mama.:
Het zijn mooie nieuwe jack's die jullie aanhebben, staat goed. Dan ook je amerikaanse tasje erbij,grappig hoor!
-
10 Oktober 2013 - 13:39
Edith:
Hoi Mathilda en Erwin,
Wat schitterend, deze treinreis. Deed mij wat denken aan de film die ik pas geleden in het Omniversum had gezien over de Rocky Mountains. Die ging ook dwars door de bergen en had steile hellingen.
Ja, dit zijn toch schitterende dingen die jullie zien en meemaken.
Morgen gaan jullie weer verder trekken?
Groetjes,
Edith
-
10 Oktober 2013 - 15:18
:
Wat is dat een leuke dag geweest!!! De rit met het treintje; het prachtige uitzicht!! leuk stationnetje.
als ik het goed heb staat er daar boven een Canadese Inukshuk.. en dat in de States. Of is het wat anders?
Goeie reis verder!!
liefs van ons -
11 Oktober 2013 - 16:34
Gina:
Super leuk met de trein....jullie weten treinen vind ik altijd leuk!
Wat een bof hebben jullie qua weer maar ook dat jullie gewoon de dingen kunnen doen die jullie willen doen...ivm die shut-down....
Hier hebben we een lokale shut-down...de Pier... :-(
Xxxx
Ps...zijn de amish met paard en wagen naar boven gegaan...hihi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
