Excursie Uluru

Vanmorgen zijn we zonder ontbijt te hebben gehad om 6.25 uur opgepikt voor onze 2-daagse Red Centre Highlights excursie. Dit verslag zal niet zo uitgebreid worden en een samenvatting van de 2 dagen zijn. (Terwijl ik dit nu schrijf (op vrijdag 23 okt. ’09 in de Ghan-trein) zit de buurman een cabin verder gezellig op z’n gitaar te spelen en neuriet er vals bij…. .)

Met een minibus zijn we nog een aantal excursiegangers bij andere hotels op gaan halen. De eerste stop was na een uur bij een Camelfarm. Je kon daar op een camel een ritje door een soort van paardenbak maken, maar wij hebben onze heerlijke witte bolletjes met kaas op met een lekker kopje thee, wat we dan binnen in de bijbehorende shop hebben gekocht. Na nog een ander uur zijn we gestopt bij Mt. Ebenezer, een roadhouse. Een roadhouse is een soort Van der Valk, maar dan anders … veel kleiner en geen kers bij de appelmoes. Mt. staat overigens voor Mount, maar alles wat er te zien was…geen bergen. Links en rechts van het roadhouse waren in de naaste omgeving geen huizen te bekennen. Weer een kopje thee gekocht en een lange lege weg tot aan de horizon gefotografeerd met een benzinepompje. Na een volgende 2 uur, ja hoor, daar zagen we Ayers Rock. Prachtig gelegen dus lekker veel foto’s gemaakt. Je kon vanaf een rood duin prachtige foto’s maken. We moesten nu nog 1 uur doorrijden voordat we bij het resort met de hotels bij Ayers Rock kwamen. Maar we reden verder en verder van die rots vandaan die we op de foto hadden gezet. Hoe kan dat dan? En wat bleek…de rots die we hadden gezien was niet Ayers Rock maar Mt. Conner, een flat-topped mountain zoals de Tafelberg in Cape Town. Nou ja, het was in ieder geval een mooie rots.

In het resort werd iedereen bij het betreffende hotel afgezet en konden we snel een lunch gaan scoren in het winkelcentrum dat er ook was. Het leek wel een soort van Center Parcs gebeuren zonder kleine kinderen. In de supermarkt maar weer wat water, bolletjes, een kaas/ui-broodje en yoghurt (voor de lunch en voor morgenochtend) gekocht en op het terras van onze kamer opgegeten, totdat er op de deur werd geklopt. Stond er een medewerkster van het hotel met een fles champagne….vanwege ons huwelijk. Nou, dat is nog eens aardig! Die nemen we lekker mee de trein in later deze week….

Om 14.15 uur werden we opgehaald om naar de Uluru te gaan. Het allerbekendste symbool van Australië is de reusachtige monoliet Uluru (Ayars Rock). Uluru, die hoog boven het vlakke woestijnlandschap uitsteekt, is één van de natuurlijke wereldwonderen, evenals de 36 rotskoepels van Kata Tjuta (de Olga’s) en hun diepe valleien en kloven. Deze bezienswaardigheden zijn te vinden in het Uluru-Kata Tjuta National Park, 463 kilometer ten zuidwesten van Alice Springs. Het park bestaat sinds 1958 en werd in 1987 op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Voor de Aboriginals is dit hele gebied heilig en in 1985 werd het aan hen teruggegeven. De natuurlijke attracties kregen weer traditionele namen. Omdat het land in inheemse handen is, wordt het verpacht aan de Australische regering, die het met de Anangu in gezamenlijke beheer heeft. Het park omvat een cultureel centrum met informatie over de Aboriginals. In Yulara, 12 km van Uluru, is het overnachtingsresort.
’s Middags hebben we vanaf diverse punten de Uluru bekeken en zijn op enkele plekken er naartoe gelopen. Je kunt de Uluru ook beklimmen, maar van de Aboriginals mag het niet omdat het een heilige rots is. Ondanks dat we klimmers hebben gezien, hebben wij dit, uit respect naar de Aboriginals toe, niet gedaan. Vervolgens zijn we naar een plek gereden waar we een prachtige zonsondergang zouden kunnen zien, onder het genot van een glaasje wijn. Hij was mooi, de Uluru verkleurde door de dalende lichtval, maar wij hebben wel mooiere zonsondergangen gezien. Een optie in ons programma was dat we bij de Uluru een Aussi BBQ zouden hebben en die hebben we ook er maar bij genomen. Onder de enorme sterrenhemel hebben we in de openlucht genoten van de BBQ (met wederom kangaroovlees). Na de BBQ werd de kunstverlichting uitgedaan en kregen we nog uitleg over de sterrenhemel en werd ons het Zuiderkruis getoond en het sterrenbeeld schorpioen. Tjee zeg…wat een sterren! Dat is bij ons niet voor te stellen, vanwege het licht van de steden.

Rond 21.00 uur waren we weer in het hotel; snel naar bed, want de wekker staat op 3.50 uur!! (Is dit vakantie?? Ja dus!)
Aangezien we niet veel bij ons hadden, waren we zo weer ingepakt en om 4.35 uur kwam de bus ons alweer ophalen om naar een prachtige zonsopgang te kijken bij de Uluru. De buschauffeur had heet water bij zich voor koffie en thee en een koekje, dus dat ging er wel in. ’t Is haast niet voor te stellen, maar we hadden het gewoon koud daar…wéér miste Erwin zijn wollen muts! Ook nu weer verkleurde de Uluru door de verschillende standen van de zon en ook nu weer konden we zeggen dat we wel mooiere zonsopgangen gezien hebben. Om 6.30 uur reden we weer weg, ondertussen genietend van ons broodje kaas. We zijn nu naar de Kata Tjuta gereden en zijn naar een kloof gelopen. Terug richting bus dacht ik dat ik 2 herten zag lopen, maar met dat ik dat tegen Erwin wil zeggen zie ik dat het 2 kangaroos waren die aan het hoppen waren. Zo gaaf, om ze nu toch in het wild te hebben gezien! Verder teruglopend bleef ik de rotswand, waarvoor de kangaroos hopten, in de gaten houden, misschien zouden we ze weer zien. En ja hoor….ik zag ze eten en natuurlijk snel foto’s maken. Doet m’n camera ineens het niet meer; iets met een foutmelding over contactpunten van de lens, dus snel Erwin z’n camera gepakt (hij zag de ‘roos’ namelijk niet met zijn zonnebril op). Er kwamen wat andere mensen bij staan en die heb ik op de kangaroos gewezen….iedereen weer blij! We hebben de duidelijkste foto bij dit verslag gezet, het was namelijk nogal een eindje weg, waar ze liepen. Weer bij de bus aangekomen heb ik de lens van mijn camera los gedraaid en de contactpunten schoon gemaakt. Daarna deed m’n Canon het weer.

Daarna nog 1 fotostop en toen terug naar het hotel waar we rond 10 uur weer waren. Vanmorgen vroeg hadden we al uitgecheckt, dus dat hoefden we niet meer te doen. We hebben ons laten afzetten bij de shopping mall (groot woord) en de nodige winkeltjes bekeken en onze lunch (hoef niet meer te schrijven wat dat was, want we hebben niet gevarieerd) in de supermarkt gekocht. Nog een lekker bakkie thee met iets lekkers op een terrasje gedronken en teruggelopen naar het hotel. Om 12.15 uur stond de transferbus voor Alice Springs weer klaar. We moesten tenslotte weer 463 km. terug rijden. ‘k Zat me op de terugweg te bedenken dat het ongeveer is alsof je naar Parijs rijdt, maar hier zijn dat soort afstanden heel normaal. Het was overigens een prachtige weg dwars door de rode outback van Australië. We hebben nog een paar stops gemaakt, waaronder één bij de Finke River (niet te verwarren met de (Herman) Finkers river). De Finke River is zo’n 350 miljoen jaar oud en daarmee één van de oudste rivieren van de wereld..
Rond 18.45 uur waren we weer bij ons hotel. Ingecheckt, de opgeslagen bagage weer tevoorschijn gehaald en naar de kamer gegaan. We hebben het ons vandaag makkelijk gemaakt en zijn in het restaurant behorend bij ons hotel gaan eten: beiden hebben we spareribs gegeten met een heerlijke BBQ-saus en een wijntje. Daarna lekker douchen, oma Bregman gefeliciteerd met haar verjaardag (en wat was ze verrast!!) en naar bed! ’t Is een lange dag geweest.